Blogtour: Duw me weg, houd me vast - Vanessa Garden

Hellooo!

Vandaag mijn dag in de blogtour van Duw me weg, houd me vast van Dutch Venture Publishing.

Waar gaat Duw me weg, houd me vast over?
Na de zelfmoord van haar moeder is het leven voor de zeventienjarige Ruby verre van zorgeloos. Ze ontfermt zich over haar broertje en past op haar alcoholische vader. Tijd om tiener te zijn is er niet. Ruby kan de dood van haar moeder niet verwerken en het leven is een strijd. Tot ze Byron ontmoet. De jonge muzikant draagt zijn eigen demonen met zich mee. Toch laat hij zich door niemand voorschrijven hoe hij moet leven... of om moet gaan met de dood.

Hoe meer Byron voor Ruby gaat voelen, hoe meer hij beseft dat hij zijn eigen verleden onder ogen moet komen. Als Byron teruggaat naar zijn geboorteplaats, volgt Ruby hem en ontdekt wat hij al die tijd voor haar verborgen heeft gehouden. Kunnen ze samen het duister overwinnen - of is het beter om elkaar te laten gaan?

Cover en flaptekst
De cover vind ik erg tof. Hij spreekt me aan en ik zou het boek ook zo oppakken in de winkel. Ik vind hem ook beter dan de oude cover:

De flaptekst vind ik erg mooi klinken. Ik ben benieuwd of het boek me kan ontroeren.

Zwaar onderwerp, lichte uitwerking
Een reeks zware onderwerpen definiëren het boek, namelijk rouwverwerking, parentificatie (geen kind kunnen zijn omdat je de rol van volwassene moet overnemen) en traumaverwerking. Dit zou dan ook de leidraad moeten vormen voor het verhaal en echt aangrijpend moeten werken. Wat ik jammer vond, was dat de uitwerking juist heel licht was. Hoewel een mega zwaar boek ook niet altijd emotioneel gewenst is, vond ik het zo jammer dat de relatie tussen Byron en Ruby erg oppervlakkig voelde en dat het verhaal nog niet echt heel veel emotionele lading kreeg. Ik vond Ruby in het begin erg irritant en haar reacties een beetje dramatisch. Ja, je hebt issues met je moeders dood, maar moet je dan stoer doen dat je niet hebt gehuild op haar begrafenis? Kleine dingetjes, maar ik was toch bang dat ze voor de rest van het verhaal bepalend gingen zijn.

Slechte start, goed vervolg
Ondanks de slechte start werd het voor mij daarna wel beter. Ik leerde Ruby en Byron wat meer kennen en begreep ze ook wat meer waardoor mijn waardering voor hen steeg. Hoewel Byron een beetje als mega perfectie wordt neergezet en hij dat totaal niet is (waardoor het contrast erg groot voelde), vond ik ze erg schattig samen. Beiden een bagage aan emotionele verledens, maar toch steun bij elkaar vinden. Dat is altijd een plot dat het goed doet.

Mooi einde, maar verder zo-zo
Het boek leest lekker vlot weg, want het taalgebruik is vrij makkelijk en de zinnen duidelijk en kort, al had er toch nog wat meer diepgang in gekund. Het verhaal blijft toch overall gezien nog best op de oppervlakte. De auteur had naar mijn mening zoveel meer kunnen doen met deze onderwerpen en de touwtjes die werden aangeboden. Het is zeker een aanrader als je gewoon tussendoor een leuk boek wil lezen, maar het blijft bij mij wel bij zo-zo. Een leuk boek, maar daar bleef het voor mij een beetje bij. Het einde was ontzettend mooi en verdient zeker lof, want wauw! Helaas jammer dat ik pas het einde de ontroering begon te voelen, die eigenlijk het hele boek zou moeten bieden. Dus leuk, maar ik had graag nog iets gehad wat me echt zou bijblijven.

Ik dank uitgeverij DVP voor het e-boek!


3/5 sterren

Liefs,
Monica

Recensie: De IJzerstrijder (Iron Fey: Call of the Forgotten #3) - Julie Kagawa

Hii,

Als er een fantasyserie is die mij helemaal verknocht maakte aan lezen is het wel de Iron Fey serie van Julie Kagawa. Ik kwam in contact met deze serie toen je de eerste drie boeken kreeg bij een abonnement op de Hitkrant. Vanaf het eerste boek was ik fan van de glitterende boeken. Toen ik de Duistere Fae (Call of the Forgotten #2) uit las, was ik shocked door de cliffhanger. Ik moest nog een jaar op het vervolg wachten, wow! De grap is, dat toen het boek eindelijk uitkwam, ik hem gelijk kocht, maar niet aan lezen toe kwam. Hij stond maar in de kast... Zonde! Maar nu heb ik hem eindelijk gelezen.

Waar gaat de IJzerstrijder over?
Ethan Chase zweeft een maandlang tussen leven en dood nadat hij bijna is vermoord door zijn bloedeigen neef. Wanneer hij is bijgekomen, komt hij erachter dat de gevaarlijke Vergeten Koningin terug is, en hoe! Ze blijkt machtiger dan ooit en rukt op met haar leger van vergeten fae, geleid door niemand minder dan Ethans neef Keirran. De oude rijken van Zomer en Winter
dreigen onder de voet gelopen te worden, en Ethan besluit zich nog één keer in de strijd te mengen. Maar of dat wat uithaalt?

Cover 
De covers van Julie Kagawa zijn altijd prachtig. Of het nou de schubben van de Talon-serie zijn of de glitters op de Iron Fey serie, ik hou ervan. Je weet gewoon dat je met een Julie Kagawa boek een pareltje in handen en in de kast hebt.

Even inkomen
Ik moest er even inkomen, al is dat natuurlijk logisch als je een lange tijd pauze hebt tussen de delen van de serie. Wat me wel opviel, was dat ik er toch heel snel in zat. Ik kon me nog aardig wat herinneren, maar veel werd ook gelijk al aangekaart in het boek. Terugblikken, zinnen met herinneringen erin, etc. Het is echt fijn hoe Kagawa schrijft, want het maakt eigenlijk niet uit of je direct doorgaat in het volgende deel of dat je een jaar pauze houdt, je komt er altijd snel weer in.

Fey-vibes
Deze serie is zo heerlijk! Wat ik in de eerdere delen voelde met Meghan en Ash, voel ik nu met Ethan en MacKenzie. De wereld van de Fey is weer als vanouds, maar toch dreigender dan ooit. Ingewikkelde gebeurtenissen maken het verhaal erg spannend en onvermijdelijke lotsbestemmingen geven het boek een toffe rode draad. Er zit genoeg actie in, het boek lijkt op geen enkel moment stil te vallen of naar saai te neigen. De personages zijn constant in beweging en op een heleboel vlakken gebeurt er van alles.

Call of the Forgotten of Iron Fey?
Het enige wat ik jammer vond aan dit boek, was dat het net niet kon opbrengen wat ik voelde bij de Iron Fey serie over Meghan en Ash. Misschien omdat toen de wereld nieuw was, ik weet het niet. Tijdens het lezen werd ik volledig meegesleept bij beiden series, maar toch miste er iets in de Call of the Forgotten serie wat het net even niet perfect maakte. Misschien leek het teveel op de Iron Fey serie in opzet (dreiging, geliefde redden, vechtende fey, crush), wat niet per se erg hoeft te zijn, maar ik hoopte dat het me toch net even iets meer zou geven of laten voelen om me helemaal ondersteboven te brengen. Dat was niet het geval, maar ik zat zeker halverwege ondersteboven, want ik ben en blijf een fan van de serie en Call of the Forgotten is zeker voor 90% zo goed als de Iron Fey serie dus ik raad je gewoon aan om na Meghan en Ash door te lezen over Kierran, Ethan en zoveel bekende en nieuwe personages.

4.5/5 sterren

Wat vond jij: Iron Fey of Call of the Forgotten?

Liefs,

Monica

Recensie: Inferno (Talon #5) - Julie Kagawa

Hii,

Eindelijk heb ik Inferno gelezen, het slot van de Talon serie, en weet ik hoe de serie afloopt! Ik ben onwijs fan van de serie en heb alle delen minimaal 4 sterren gegeven.

Waar gaat Inferno over?
Ember heeft ontdekt dat de Oudste Draak, de leider van de wrede drakenorganisatie Talon, maar op één ding uit is: heerschappij over de wereld. Nu de Orde van St.-Joris is vernietigd, staan zij, Riley en Garret er alleen voor. Er is nog een heel kleine kans om de wereld te redden. Daarvoor moet het drietal afreizen naar een plek diep in het Amazonewoud, waar ze op zoek gaan naar een geheimzinnige figuur die de sleutel in handen zou hebben om Talon tegen te houden. Als Ember en haar vrienden de reis tenminste overleven.
Maar de tijd dringt, want Talon is bezig een enorm leger van drakenklonen te verzamelen voor een laatste, allesbeslissende slag. En als ze winnen, zal de wereld in brand staan.

Cover
De covers vind ik echt prachtig. Alle kleuren van de delen staan perfect bij elkaar in de kast en de voorkanten zijn zo fijn met het reliëf erop. Elk deel voelt anders, maar elk deel is weer even mooi. Ik vind het echt een hele mooie serie qua uiterlijk.

Epic
Ik vind deze serie echt super gaaf en dit slotdeel is net zo tof. Het is echt een super fijn slotdeel van de serie en ik vond het zeer geslaagd. In het begin was ik bang dat de herhaling ietwat teveel zou zijn, want je kreeg steeds een soort terugblikken middels dingen die mensen zeiden of gedachten tussendoor, maar gelukkig was dat snel voorbij en begon de echte actie. Er zitten hele toffe battles in en heerlijke plottwists. Ik bleef maar lezen, want het is erg spannend geschreven en met de tijdsdruk die er in het boek is wilde ik ook zo snel mogelijk weten hoe het af ging lopen. Ik ben heel erg blij met Julie's keuzes voor het verloop van het verhaal en het was voor mij een zeer bevredigend einde van een zeer gave serie.

Personages
In dit deel had ik eindelijk echt het gevoel dat de personages tot hun recht kwamen. Keer op keer waren er in de andere delen toch weer dingen waardoor iemand een andere keuze maakte, etc., maar in dit deel was iedereen naar mijn mening echt zichzelf en hierdoor waren interacties tof, ontwikkelingen waren tof en beslissingen waren tof. Ik blijf ook een groot fan van draken en in dit deel heb je er genoeg, dus dat was smullen.

Wat een serie
Ik kan niet genoeg liefde uitdrukken voor deze serie. Het is op alle vlakken een aanrader. Het is onwijs spannend, vol met actie, draken en plottwists én je kan ook nog eens je hart laten verwarmen door de liefde. Ik vloog door het deel heen, net zoals ik door alle voorgaande delen heen vloog en toen ik klaar was kon ik alleen maar zuchten. Tijd voor afscheid. Al blijven ze natuurlijk altijd shinen in de kast.

Ik wil uitgeverij Harper Collins hartelijk bedanken voor het uitgeven van deze geweldige serie en voor het opsturen van een recensie exemplaar van Inferno.

5/5 sterren

Liefs,

Monica

My Perfect Book Life #30: Snail Mail, bios en dansshow

Hey!

Een nieuw kijkje achter de schermen. Wat heb ik allemaal gedaan?

Snail Mail Pals

Sinds kort heb ik een Snail Mail Pal, dat is iemand met wie je brieven uitwisselt, maar dan met kleine dingetjes erbij als boekenleggers, sticky notes en andere stationary. Onze eerste uitwisseling was een boek en wat spulletjes. Super leuk! Ik ben nu bezig met een nog persoonlijker en feestelijker pakje te maken om terug te sturen.

In de tuin en de natuur

De laatste tijd ben ik weer wat doller geworden op de natuur. Ik heb er een hele tijd niks mee gehad door de pollen en de insecten, maar inmiddels kan ik er weer echt van genieten. Ik zit graag in de tuin of wandel een stukje. Ik fiets nu ook naar mijn werk en ontdekte toen hertjes!

Dansshow

Vorig weekend had ik de dansshow van mijn dansschool. Echt zo tof om te doen altijd! Ik voel me heel erg op mijn plek op het toneel, of ik nou dans of acteer. We deden een dans op Come Alive van the Greatest Showman en op Save a Little Love van Don Diablo. Tevens deden we de Avicii finale.

Films

Met mijn vriend ben ik naar Solo: a Star Wars story geweest. Wat een toffe film!

  

En met mijn zus ben ik naar Ocean's 8 geweest tijdens de Pathé LadiesNight. Ook dit was echt een hele leuke film!

Boeken

Ik kocht een hoop nieuwe boeken deze week, namelijk deze stapel én nog Legendary, A Murder Most Unladylike en the Extinction Trials: Exile. Doei vakantiegeld.

Daarnaast heb ik ook een aardig stapeltje gelezen weer, onder andere: Verstrengelde Vleugels, Alice in Tumblr-land, Inferno, de IJzerstrijder, Duw me weg hou me vast en Alice in Wonderland: pop up boek.

Netflix

Ik heb hart ge-Netflixt de afgelopen tijd. Ik ben met Modern Family aangekomen bij seizoen 6! Wauw, gewoon 2 seizoenen gekeken in deze week, hahah.

Jane the Virgin is inmiddels aangekomen bij seizoen 3 voor mijn BFF en mij.

Ik keek 13 reasons why seizoen 2 af en ook de twee afleveringen van beyond the reasons.

Ik keek de film SPF-18, die ik erg vond tegenvallen.

Met mijn vriend begon ik aan seizoen 6 van New Girl. Heerlijk!!

Nog bezig ben ik met seizoen 1 van Dynasty en seizoen 5 van The 100.

De komende tijd zal ik druk bezig zijn met mijn scriptie, gezien de deadline al over een paar weken is. Hopelijk kan ik veel blijven lezen, maar het zal op een lager pitje gaan.

Wat heb jij deze week gedaan? Tell me! :)

Liefs,

Monica

Friday Five: Boeken waarvan een serie gemaakt moet worden

Hii,

Het is weer vrijdag, dus tijd voor een Friday Five! Vandaag 5 boeken waarvan ik wel zou willen dat er een serie van zou verschijnen (of een film, mij om het even).

1. Caraval

Please, maak hiervan een serie. Ik kan niets bedenken dat ik liever op het doek zou zien dan de boeken van Stephanie Garber. Wat een magische wereld!

2. Allesbehalve oké

Ik denk dat dit een heerlijke serie gaat worden a la Gilmore Girls.

3. Vuur en As serie

Ik denk dat deze serie echt super gaaf zou worden. Tijdens het lezen speelt het al af in mijn hoofd dus yaaaaas!

4. The land of Stories

Dit zou echt zo'n serie reeks kunnen worden als de Grimm verhaaltjes. Heerlijk voor jong en oud!

5. De Summoner serie

Hoe tof zou het zijn om Fletcher, de demonen en de hele wereld op het doek te zien? Of op je tv-scherm. Als het maar te zien is, want dat zou gaaf zijn!

Van welk(e) boek(en) zou jij echt een serie willen?

Liefs,
Monica

Wrap up mei en TBR juni!

Hi daar!

Wauw, mei was een ongelofelijke leesmaand voor mij! Ik heb zoveel gelezen, vooral in de week van de Scallywagathon. Kijk je mee?

Gelezen
Klik op de titel voor de recensie!

The Witch Doesn't Burn in this one (geen recensie; poetry)
I see London, I see France
An Enchantment of Ravens
Unhinged
Ensnared
Elvy's Wereld #2
Untamed (geen recensie; novella's)
The Fates Divide
The City of Bones
De Strijdmagiër
A Grimm Warning
Heel Me
Vermoorde Onschuld
The Extinction Trials
Het Dodenhuis
13 Reasons Why

Wauw. De teller staat dus deze maand gewoon op 15 boeken en 1 poetry collectie. Ik heb werkelijk nog nooit zóveel gelezen als deze maand. In de Scallywagathon las ik dan ook 6 boeken in 7 dagen, doordat ik non-stop aan het lezen was. Dit was wel echt de hoofdreden voor deze hoeveelheid boeken. Heerlijk, dat wel!

TBR juni
Ik wil in juni Verstrengelde Vleugels uitlezen, maar als jij deze post leest zie je denk ik dat het gelukt is, omdat de recensie al online is gekomen inmiddels. Daarnaast wil ik Inferno lezen, het slotdeel van de Talon serie en ook het slotdeel van de Call of de Forgotten serie: De IJzerstrijder. Ik heb ook Legendary besteld, het vervolg op mijn all time favorite boek Caraval. Tot slot heb ik ook The Extinction Trials #2: Exile besteld en eigenlijk zou ik die ook graag willen lezen. Mocht er ondertussen een recensie exemplaar binnenkomen, of mocht ik ineens zin hebben in een zomerse contemporary of een ander boek, dan kan het natuurlijk altijd veranderen met mijn TBR.

Welke boeken heb jij in mei gelezen?

Liefs,
Monica

Recensie: 13 Reasons Why - Jay Asher

Hoi hoi!

Na al een tijdje fan te zijn van de Netflix-serie, besloot ik toch het boek er maar eens bij te pakken. Ondanks dat ik hoorde dat hij vrijwel hetzelfde is als de gelijknamige tv-serie, wilde ik toch alles nog eens opnieuw beleven, maar dan nu in woorden.

Waar gaat 13 reasons why over?
Stel je voor. Je zit op de middelbare school en bent verliefd - op het meest bijzondere meisje van de klas natuurlijk. Een tijdlang bewonder je haar vanuit de verte. Je weet zeker dat je haar nooit kunt krijgen. En dan opeens, is er die avond. Er gebeurt niets, maar jullie praten, er is een klik, en een belofte van meer.

En dan is ze er opeens niet meer. Ze is dood. Hannah heeft zelfmoord gepleegd. Daarvoor had ze niet één maar dertien redenen. Er zijn, volgens haar, dertien schuldigen. En die klaagt ze persoonlijk aan in een getuigenis die ze op cassettebandjes heeft opgenomen.

En dan liggen opeens die bandjes voor jouw deur...

Cover en flaptekst
De cover van het boek vind ik dus echt mega lelijk. Het trekt me totaal niet en het lijkt me meer een boek over de Griekse en Romeinse geschiedenis dan een YA boek. Heel jammer, want dit boek was me ook totaal niet opgevallen als er geen Netflix-serie van was gekomen. Nog steeds vind ik de cover heel erg lelijk, maar de flaptekst en het feit dat ik de serie ken maakten wel dat ik hem gekocht heb. Als ik dit zo in de winkel tegen zou komen, zou ik het niet meenemen denk ik.

Serie vs boek
Wat ik aan het boek heel leuk vind, is de reacties die Clay heeft op de bandjes duidelijk worden. In de serie kijkt hij soms moeilijk of alsof hij iets ontdekt, maar zijn directe gedachtes op zinnen van Hannah worden in het boek gelijk beschreven, wat het voor mij een stuk beter maakte. Ik kon meer met Clay binden in het boek, dan ik in de hele serie heb gekund. Hij was constant in de war en dat was in het boek ook, maar ik begreep daar tenminste waarom. Daarnaast vind ik het verhaal gewoon fijn in elkaar zitten. In het boek beschrijven ze een persoon, maar in de serie zie je die persoon dan al in beeld. Het haalt daardoor een beetje surprise! weg, wat in het boek door de manier van schrijven wel zat (ondanks dat ik natuurlijk alle spoilers al wist van de serie). Het boek en de serie zijn wel echt twee handen op één buik en dat vind ik wel weer heel erg fijn.

Tempo
Wat ik ook irritant vond soms aan de serie was dat Clay zevenhonderd jaar deed over het opzetten van de bandjes en het beluisteren ervan. Elke aflevering was één kantje, en daar werd dan een hele aflevering over gemaakt. Tuurlijk moesten ze iets hebben om te vullen, maar bij het boek was het luisteren van de bandjes echt de leidraad. Elk hoofdstuk was een kantje en dat hoofdstuk was dan ook bijna alleen maar bandje luisteren en gedachtes van Clay. Dat vond ik wel mee helpen aan het tempo van het verhaal. Hij leek een stuk sneller in het luisteren van de bandjes dan in de serie.

Verhaal
Het verhaal is ook heftig, ondanks dat je de beelden niet zo op je netvlies krijgt aangeboden, vormen er wel beelden. Ik snap dat er jongeren en volwassenen zijn die hun afkeer tonen tegen het verhaal, maar het is nou eenmaal een lelijke werkelijkheid en ik vind het juist goed hoe er geen blad voor de mond wordt genomen. Misschien is het niet handig geweest dat het zo theatraal was, die zelfmoord, omdat er veel jongeren zijn geweest die op die manier na de serie zelfmoord hebben gepleegd, maar in principe vind ik het wel een duidelijke statement hebben.

Ondanks de onaantrekkelijke cover vond ik het toch een tof verhaal.

4/5 sterren

Geef jij voorkeur aan het boek of de serie?

Liefs,
Monica

Recensie: The Extinction Trials - S.M. Wilson

Hey!

Toen ik vorige week op de bus stond te wachten, bleek dat die uitviel en die erna ook. Ineens had ik een uur vol te maken, dus ik besloot een boek te gaan kopen, omdat ik er geen een bij me had. Het boek dat ik koos was The Extinction Trials, omdat de cover me erg trok en het verhaal werd getipt als een mix tussen The Hunger Games en Jurrasic Parc. Ik begon er meteen in...

Waar gaat The Extinction Trials over?
In Stormchaser and Lincoln's ruined world, the only way to survive is to risk everything. To face a contest more dangerous than anyone can imagine. And they will do ANYTHING to win. But in a land full of monsters - both human and reptilian - they can't afford to trust anyone. Perhaps not even each other...

Cover en flaptekst
De cover vond ik, zoals ik hierboven al even noemde, dus erg aantrekkelijk. Ik zag de rug en ik pakte dit boek als vrijwel het eerste boek dat ik zag. De cover heeft kleine schubben die je kan voelen en ook de letters hebben reliëf. Heel tof. De samenstelling van de cover en de kleuren maken het heel grimmig, wat ook wel bij het verhaal past. De flaptekst vind ik erg tof klinken.

Hunger Games meets Jurassic Parc
De flaptekst heeft een paarse stip die zegt: Hunger Games meets Jurassic Parc. Dit trok mij erg, want ik ben dol op the Hunger Games, maar ook dinosaurussen vind ik wel gaaf. En nu ik het boek gelezen heb kan ik volledig instemmen met wat de stip impliceert: het is echt létterlijk een combi van deze twee. Een race in gevaarlijk gebied waarin dinosaurussen leven, waarbij iedereen elkaar verraadt, mensen sterven en principes overboord worden gegooid om te overleven. Het is echt een perfecte combi, maar op geen enkel moment nageaapt van een ander. Het hele verhaal heeft originele invloeden, personages, wedstrijdelementen en plottwists. Daardoor vond ik het echt super gaaf om te lezen. Het is echt een nieuw avontuur, waarin je niet weet wat je kan verwachten en alles eigenlijk even tof is.

Stormchaser en Lincoln
In het begin duurde het een tel voor ik snapte dat de dinosaurus Milo heette en het meisje Stormchaser, maar verder is het boek heel erg begrijpelijk, ondanks de vele personages die ten tonele treden. Je leest het boek vanuit Storm en Lincoln, een jongen die strijdt voor de gezondheid van zijn zusje. De twee gaan samen de strijd aan in Piloria, waar de dinosaurussen leven. Ik vind het tof dat je vanuit twee perspectieven leest, want beiden zijn belangrijk voor het verhaal en de andere personages komen goed aan bod, zonder onterecht te voelen als een hoofdpersonage. Storm en Lincoln vind ik ook wel realistische personages, met hoe ze reageren op situaties en de motieven die ze nastreven. Wat ik ook een dikke plus vind aan dit boek, is dat het eens een keer niet draait om liefde. Begrijp me niet verkeerd, want tuurlijk had ik héél graag een romantische scène willen lezen en ik ben echt dol op boeken waar twee hoofdpersonen samenkomen, maar dit boek is hierdoor ook echt voor mensen die eens een keer fantasy willen lezen zonder geklef, of voor jongens die geen wijvendrama willen super geschikt! Het is één en al avontuur!

Verloop
Het verloop van het boek vind ik mooi gedaan. Het bouwt op zodat je Storm en Lincoln leert kennen, dan geeft het je een kijkje in de wereld waar ze leven, vervolgens kom je bij de trials die hen moeten kwalificeren voor Piloria en uiteindelijk beland je dus in Piloria. Dit maakt het ook een heel veelzijdig boek, want het is niet gelijk van oké, hier zijn de dino's en hier is gevaar. Je krijgt echt een beeld van hoe de wereld in elkaar zit en hoe het systeem werkt en dat is heel fijn. Ik was eigenlijk het hele boek geboeid en ik vond het spannend toen het boek uit was, want ergens is het een mooi afgerond verhaal, maar toch is er een staartje aan. Het einde vind ik trouwens ergens wel een beetje iets weg hebben van the Hunger Games, maar niet zo erg dat het opvalt of stoort.

Echt een aanrader dus!

5/5 sterren!

Zou jij dit boek graag vertaald zien?

Liefs,

Monica

Recensie: Het Dodenhuis - Sarah Pinborough

Hii,

Sarah Pinborough's eerste boek, 13 minuten, heb ik verslonden! Wat een heerlijk boek. Toen Het Dodenhuis daarom werd aangekondigd, was ik weer enthousiast. Een nieuw boek van Sarah! Toen ging ik het lezen...

Waar gaat Het Dodenhuis over?
Toby is een jongen die vergeten is hoe hij moet leven.
Clara is een meisje dat geboren is om te sterven.

Toby's leven was heel normaal, maar nu woont hij in het Dodenhuis. Afgezonderd van de rest van de wereld wordt hij samen met de andere bewoners in de gaten gehouden. Vertonen ze symptomen van een mysterieuze ziekte? De een na de ander verdwijnt en Toby wacht enigszins gelaten af. Overdag slaapt hij, 's nachts gaat hij op onderzoek uit.

Clara was een meisje dat alles had. Geliefd bij vrienden en familie, geboren in een gezin waarin haar leven voorbestemd was voor grootsheid. Nu is de nieuwste bewoner van het Dodenhuis en ze is vastbesloten om niet toe te laten dat haar leven daar eindigt. Overdag is ze vol enthousiasme, 's nachts danst ze in haar eentje en waant zich alleen.

Cover en flaptekst
De cover en flaptekst doen echt grimmig aan en dat vind ik wel tof. De cover past goed bij het thema van het verhaal.

Waar ging het verhaal over? - Eh....
Toen ik begon met lezen, was het nog niet erg pakkend. Ik las door met de hoop dat er iets zou gebeuren, maar dat duurde al vrij lang. Ach, het kon zijn dat er eerst een flink stuk introductie komt en dat het verhaal dan pas begint toch? Dit dacht ik tot op zo'n 150 pagina's en toen was ik het wel een beetje zat. In al die pagina's was ik nog geen enkele keer gegrepen door het verhaal en had ik het gevoel alsof ik meer een beetje een live en gedetailleerd verslag las van iemands dag (en dat dag in dag uit), dan dat ik echt een YA fictie las. Het was letterlijk alleen maar gesprekken, beetje dingen doen, gesprekken, oh iemand wordt meegenomen, verdorie maar we gaan gewoon door, beetje dingen ontdekken, gesprekken, etc. Waar was de actie? De spanning? De gruwels? Waar was de verhaallijn? Ik kon op geen enkel moment voorspellen waar het boek heen zou gaan en dat was niet omdat het zo ontzettend plottwist-en-onvoorspelbaarheid was, maar gewoon omdat het naar mijn gevoel echt nergens over ging. Het interesseerde me ook weinig wat de personages deden, omdat het veelal hetzelfde was en tot een heel laat punt zelfs vrij doelloos. Pas als ze beslissen dat ze willen ontsnappen, maken ze voor zichzelf een doel.

Dus toen werd het beter? - Eh....
Vanaf het moment dat de hoofdpersonages het plan hebben om het Dodenhuis te ontvluchten, heb ik weer hoop dat het boek tóch nog vet epic gaat worden, maar het kon me niet meer pakken. Het werd inderdaad ietsje beter, maar nog steeds voelde het voor mij niet voldoende om in sterren te stijgen. Ik vond het helaas een hoop blabla. Het einde was voor mij ook erg open, wat ik een jammere afsluiting vond van het boek.

Ik vond het heel jammer dat dit boek mij niet zo beviel als ik hoopte, maar dat kan natuurlijk altijd gebeuren. Dit was gewoon niet het boek voor mij. Toch wil ik uitgeverij Best of YA bedanken voor het opsturen van dit recensie exemplaar!

1/5 sterren... :(

Vond jij 13 minuten een goed boek?

Liefs,
Monica

Summer Cramathon: TBR!

Hii lieverds,

Vandaag begint de Summer Cramathon! Dit is een readathon die een week duurt, waarin je 7 boeken probeert te lezen. Dit is natuurlijk erg ambitieus, maar een week lang boeken lezen is altijd leuk dus ik heb een TBR opgesteld.

Summercramathon?
Elk jaar organiseren een aantal booktubers de Summer Cramathon, met dit jaar Julia, Jay, Dylan en Ali. De readathon loopt van zondag 10/6 tot en met zondag 17/6 in je eigen tijdzone. Je kunt de readathon ook op Twitter volgen.

Challenges
Elk jaar zijn er ook challenges te voltooien. Dit zijn de boeken die je uitkiest, ze moeten voldoen aan een bepaalde eis. Dit jaar zijn de 7 challenges:



Mijn TBR
De volgende boeken ga ik lezen op basis van deze challenges:

1. Legendary - Stephanie Garber
2. Language of Thorns - Leigh Bardugo (ben niet zo van de novella's)
3. Our Chemical Hearts - Krystal Sutherland
4. Ik heb geen ongelezen LGBTQ+ boeken meer in de kast... tips voor eentje die ik kan kopen??
5. A Murder Most Unladylike (audioboek) - Robin Stevens
6. DIMILY #1 - Estelle Maskame
7. Countless - Karen Gregory

Daar gaan we!
3, 2, 1...

Start!

Liefs,
Monica

Blogtour: Verstrengelde Vleugels - Vanessa Gerrits

Hey!

De blogtour van DVP voor het boek Verstrengelde Vleugels is al enkele dagen bezig, maar vandaag is het dan eindelijk mijn beurt! Ik las Tweedehands Vleugels en Zilveren Vleugels met veel plezier en deel 3 is vandaag aan de beurt om te bespreken.

Waar gaat Verstrengelde Vleugels over?


Cover en flaptekst
Ja, die covers... Prachtig toch? Ik moet wel zeggen dat ik de personen op de cover wel heel erg gedigitaliseerd vind, en dat vind ik jammer, maar aan de andere kant past het wel weer en zijn ze ook herkenbaar op elk deel. De kleurcombinatie is echt wauwie! De delen staan ook super mooi bij elkaar qua kleur. De flaptekst klinkt weer interessant, want wat gaat Lucy en Max nu weer overkomen?

Een nieuw avontuur
Wat ik aan dit deel heel tof vond, was dat Gerrits toch weer een heel nieuw avontuur wist te bedenken, nadat Zilveren Vleugels best flink afgerond voelde. En ik vond het verhaal in Verstrengelde Vleugels ook nog eens super leuk! Er zijn zoveel verschillende dingen gaande en dat maakt het echt een heel vol boek met plottwists, geheimen, verraad, onthullingen en ontwikkelingen. Super tof. Er waren weer dingen die ik totaal niet aan zag komen en ik vloog daardoor door het boek heen.

Beetje snel, maar toch ook lekker vlot
Het enige wat me tijdens het lezen een beetje tegenstond soms, was hoe snel dingen gingen. Al snel wisten ze om welke persoon het ging, een raadsel werd vrij snel opgelost, er gebeurde ineens iets met een personage van het een op het andere moment wat normaal wel wat langzamer gaat. Ik begrijp waarom en op zich stoorde dat niet per se, maar het voelde daardoor soms wat gehaast. Verder kon ik de vlotheid van het verhaal wel waarderen, want gebeurtenissen volgden elkaar in rap tempo op en daardoor had ik het boek al heel snel uit. Het was weer een toppertje!

Als jij de serie van Vanessa Gerrits nog niet kent, shame on you. Deze serie is echt heerlijk weg te lezen in elk jaargetijde. Elk deel brengt iets nieuws en je gaat van Lucy en Max houden!

4.5/5 sterren

Ik dank uitgeverij DVP hartelijk voor het recensie exemplaar.

Liefs,
Monica

Friday Five: Boeken die een vervolg verdienen

Hoi hoi,

Het is weer vrijdag, dus tijd voor de Friday Five! Vandaag de top 5 boeken die een vervolg verdienen, want sommige standalones hadden nooit standalones mogen blijven...

1. Girlpower - Robin Benway

Dit boek is al jaren één van mijn favorieten. Het gaat over drie zussen met gaven: eentje kan in de toekomst kijken, eentje kan gedachten lezen en eentje kan onzichtbaar worden. Van mij hadden er wel meer avonturen van de zussen mogen zijn dan dit enkele boek!

2. Harteloos - Marissa Meyer

Ondanks dat het boek een pre-verhaal is op Alice in Wonderland en het eigenlijk vrij afgerond is, had er van mij nog wel een boek mogen komen over Lady Catherine Pinkerton. Ik vond dit echt een heerlijk boek.

3. Vertel me drie dingen - Julie Buxbaum

Toen ik de ontknoping las van Vertel me drie dingen en erachter kwam wie Iemand Niemand is, was voor mij het boek zo abrupt klaar... Ik had zo graag nog meer willen lezen over dit schattige koppel!

4. IJs en Steen - Victoria Scott

Dit is een beetje een dubbel iets, want in principe is dit al een serie (Water en Vuur was deel 1, dit is deel 2), maar de uitgeverij is na deel 2 gestopt met vertalen en ik baal daar nog steeds méga van. Ik vond de serie zo ontzettend gaaf, dus deel 2 verdient eigenlijk nog steeds een vervolg...

5. Allesbehalve oké - Laura Steven

Tot slot: Dit heerlijke, grappige boek mag van mij nog wel even doorgaan. De personages waren tof, de verhaallijn was tof en er zit vast nog wel meer potentie in om te beschrijven in deel 2.

Van welk boek zou jij graag een vervolgdeel in handen willen hebben?

Liefs,
Monica

Recensie: Vermoorde Onschuld - Jennefer Mellink

Hi!

Afgelopen week kreeg ik een pakje met daarin het nieuwste boek van Jennefer Mellink! Ik ben wel fan van Jennefer Mellink. Ik vond Gebroken van haar erg goed en ook Kwaad Bloed vond ik tof om te lezen. Nu is Vermoorde Onschuld hier...

Waar gaat Vermoorde Onschuld over?
Stephan is 18 jaar en zit vast voor de verdenking van moord op zijn vader. Omdat hij een black-out heeft en zich niets meer van zijn vaders dood kan herinneren, probeert hij via hypnotherapie de waarheid te achterhalen. Langzaam maar zeker komen er flarden uit zijn verleden naar boven, die niet alleen Stephan maar ook de lezer verrassen…

Cover en flaptekst
De cover vind ik erg gaaf. Zoals je al op de foto kan zien is het een tralievoorpagina met een jongen als schudblad. Hierdoor lijkt het net of hij in de gevangenis zit. Heel mooi effect en ook zeker goed gelukt voor zo op een paperback. De flaptekst vind ik erg interessant klinken. Hypnotherapie ken ik vanuit mijn opleiding dus ik was heel erg geïnteresseerd in de uitwerking hiervan op het boek. Een spannende psychologische jeugdthriller... kom maar op!

Psychologisch aspect
Wat ik heel erg tof vond aan dit boek was het psychologische aspect. De hypnotherapie helpt erg in het begrijpen wat er is gebeurd, maar is ook een toffe toevoeging om het verhaal te kunnen verdiepen en meerdere verdachten te kunnen opbrengen voor de moord op Stephan's vader. Daar vind ik Mellink altijd erg goed in: zij krijgt het voor elkaar dat je steeds van verdachte naar verdachte springt. Op geen enkel moment had ik één persoon in gedachten die ik als schuldige aanwees. Telkens kon ik complotten bedenken met weer een ander persoon. Heerlijk hoe je gedachten helemaal in de war raken door reacties van personages of informatie die krijgt over ze.

'Nu, achteraf gezien, had ik meer willen genieten van mijn vrijheid. Maar dat was zo vanzelfsprekend dat ik daar helemaal niet bij stilstond. Zouden mensen die te horen krijgen dat ze ongeneeslijk ziek zijn ook zoiets ervaren? Spijt hebben dat ze niet eerder de dingen deden waar ze van droomden?'

In één zit uit
Ik had Vermoorde Onschuld in één zit uit! Het was natuurlijk ook niet zo'n dik boek, maar ik ben ook erg dol op de spannende schrijfstijl van Mellink. Ze weet te prikkelen en vast te houden en daar is ze voor te prijzen. Ik vond het ook mooi hoe ze de struggle van Stephan had beschreven, ik bedoel: je vader is vermoord, jij wordt verdacht, maar je kan je níks herinneren van die dag. Dat is toch verschrikkelijk? Misschien ben jij wel schuldig, misschien niet, maar je weet het niet... Ik vind dat dit erg realistisch is neergezet. De twijfels, de 'misschien-was-ik-het-toch'-fase, de woede voor het niet-weten.

Slot
Het enige wat ik wat minder vond aan het boek was de keuze voor de ontknoping. De keuze voor de dader, specifieker gezegd. Ik vond het geen 'wowwww hij/zij was het dus!'-moment, omdat die persoon toch erg voor de hand liggend voelde. Het motief was duidelijk en het moment dat Stephan's vader wordt neergeschoten maakt een hoop duidelijk, maar toch had ik daar juist een shock moment verwacht. Ik zou ook weer niet weten wie ik anders als dader had willen zien, maar het voelde net niet... verzadigend of zo. Wat ik wel tof vond was dat het niet was: dit is de dader, einde. Het boek gaat nog door en heeft nog een duister randje aan het einde. Heerlijk! Je denkt dat het klaar is, maar nog niet helemaal. Erg tof, want zo is het wel een afgerond verhaal.

Mellink weet hoe je een thriller moet schrijven met een psychologisch randje en dat is een erg waardevol gegeven. Het zijn niet alleen spannende woorden, het verhaal is volledig doordacht en daardoor erg aangrijpend!

Ik dank uitgeverij Luitingh Sijthoff voor het recensie exemplaar!

4/5 sterren

Liefs,

Monica

Recensie: The City of Bones (The Mortal Instruments #1) - Cassandra Clare

Hii,

Een serie die waarschijnlijk de hele wereld al heeft gelezen is die van the Mortal Instruments. Ik ben dan dus ook een van de weinigen die nu pas de serie ontdekt als boeken zijde. Afgelopen maand pakte ik eindelijk deel 1 erbij.



Waar gaat City of Bones over?
Als de vijftienjarige Clary Fray naar de Pandemonium Club in New York City gaat, verwacht ze niet getuige te zijn van een moord – vooral niet van een moord door drie tieners met vreemde tatoes en bizarre wapens. Dan verdwijnt het lichaam in het niets. Je kunt niet echt de politie bellen als de moordenaars onzichtbaar zijn voor iedereen om haar heen en er niks, zelfs geen bloed, over is van de dode jongen. Was het trouwens wel een jongen?

Dit is de eerste ontmoeting tussen Clary en de Schaduwjagers: strijders die de taak hebben de wereld te bevrijden van demonen. Het is ook haar eerste ontmoeting met Jace, een Schaduwjager die wel wat weg heeft van een engel en zich gedraagt als een eikel. Binnen vierentwintig uur wordt Clary woedend in de wereld van Jace gesleept als haar moeder verdwijnt en Clary zelf aangevallen wordt door een demon. Maar waarom zouden demonen geïnteresseerd zijn in gewone mundanes zoals Clary en haar moeder? En waarom kreeg Clary opeens het Zicht? Dat willen de Schaduwjagers ook graag weten...

Cover en flaptekst
De flaptekst heb ik niet gelezen, omdat ik de film en serie al ken dus ik had wel een impressie van het verhaal. De cover vind ik wel tof, past goed bij het verhaal.

Lijkt op de serie en film
Het eerste dat me opviel was dat het boek heel erg lijkt op de serie en de film. Natuurlijk heb jij nu een 'ja dûh!!!'-momentje, maar ik bedoel het meer in de zin van dat soms series en films echt heel erg kunnen afwijken van het boek. Tot op een heel aantal pagina's was het naar mijn mening vrijwel gelijk met hoe de serie Shadowhunters gaat. Op een gegeven moment wordt dit wel minder en het viel me op dat je in dit boek nog vrij weinig dingen te weten komt die je in de serie al verklapt krijgt. Best jammer dus eigenlijk, maar dat maakt het verhaal natuurlijk niet minder.

Leuk in boekvorm
Ik vond het heel erg leuk om the Mortal Instruments nu eens eindelijk als boek te lezen. De personages ken ik inmiddels al goed van de serie, maar het is leuk om ze zo voor het eerst te leren kennen in het boek. Je weet al hoe bepaalde dingen in elkaar zitten, maar toch is het leuk om zo'n eerste indruk die Cassandra Clare schetst van de personages te lezen. Ik vind de wereld van de Shadowhunters echt heel erg gaaf. Ondanks dat het me dus niet heel erg verraste, omdat ik de meeste cliffhangers wel kende, vond ik het toch heel spannend en aangrijpend. Ik heb het boek in zo'n twee dagen uitgelezen en ik ga zeker door in het vervolg. Ik ben zo benieuwd wat de serie mij nog aan nieuwe dingen kan brengen. Ik ben dol op Cassandra Clare's schrijfstijl en ik raad je dan ook zeker aan om - ook al ken je de film en de serie - toch de boeken er ook bij te pakken. Het is zeker geen straf om alles opnieuw te mogen beleven!

4/5 sterren

Kijk jij de serie Shadowhunters ook?

Liefs,
Monica

Recensie: Heel Me (Touching Juliette #4) - Tahereh Mafi

Hii,

Voor de hele wereld was het een shock toen Mafi aankondigde dat de lang geliefde Touching Juliette serie een deel 4, 5 én 6 zou krijgen. Toen Heel Me in de Pre-order lijst stond, kocht ik hem en inmiddels heb ik hem ook gelezen. Is Heel Me de obsessie waard?

Waar gaat Heel me over?
Juliette dacht dat ze had gewonnen. Ze nam Sector 45 over, werd benoemd tot opperbevelhebber en heeft haar grote liefde aan haar zijde. Maar ze is nog steeds met meisje dat met één aanraking iemand kan doden - en de hele wereld is binnen handbereik. Wie zal ze zijn als het noodlot toeslaat? Kan ze haar gave onder controle houden, of is haar verlangen naar macht sterker?
Juliette probeert zich te schikken in haar nieuwe rol terwijl haar gave krachtiger, gevaarlijker, dodelijker is dan ooit.

Cover en flaptekst
Ik vind de cover weer geweldig. Deze serie heeft echt één van de mooiste covers ooit. Wat ik ook tof vind, is dat dit deel best heel wit is, waardoor het qua lay-out goed bij de andere delen past, maar zich toch onderscheidt van de anderen in kleur. De flaptekst klinkt spannend, waar gaat het verhaal brengen?

'Mijn moeder is dood (...). Mijn vader is dood (...). Wie ben ik, vraag ik me af, in hun afwezigheid?'

Start up
Toen Heel Me begon moest ik weer even in mijn geheugen graven. Ik denk dat andere lezers dit ook hadden, omdat Vrees Me, Breek Me en Vertrouw Me nou eenmaal alweer wat jaartjes oud zijn. Eigenlijk was het geen probleem dat ik me niet alles meer kon herinneren, want het boek begon bij de periode na Juliette's overwinning en had zelfs nog wat flashbacks, dus al snel kom je een beetje terug in de wereld en de voorgaande gebeurtenissen. Het verhaal van Heel Me zelf kwam ik dan weer wat minder in. In het begin vond ik het tempo erg laag, totaal niet wat ik gewend was van de Touching Juliette serie. Het was een beetje vaag en op een gegeven moment zelfs naar mijn mening saai. Dat gevoel kickte in toen ik na 120 pagina's nóg niks spannends had gelezen.

'Ik ben al de dood dat ik zal verdrinken in de oceaan van mijn eigen zwijgzaamheid.'

Meh
Na 170 pagina's aan meh was het voor mij dat ik ging overwegen of ik het boek misschien moest DNF'en. Ik had tot dat moment nog niets of nauwelijks iets gelezen wat echt actie veroorzaakte of een soort plottwist of iets van een ontdekking over iemands verleden of weet ik veel wat. Iets wat me aan het lezen wilde houden. Ik vond dat erg jammer, want Mafi's schrijfstijl en woordkeuzes vind ik echt heel erg mooi, maar de gebeurtenissen - of eigenlijk het gebrek daaraan - maakten dat ik echt vreesde voor de andere helft van het boek. Daarnaast had ik het gevoel alsof Mafi ook een beetje bezig was met bewust de diversiteit-hype erin te verwerken, met een personage met een hoofddoek en een hoofddoek-beleid in die wereld, waar nog nooit eerder iets over is gezegd. Of een vrouwelijk personage dat zich pas een independent woman voelt als ze een kort pittig kapsel heeft. Hmm.

'Degenen die jou niet begrijpen,' zeg ik zacht, 'zullen altijd aan je twijfelen.'

Ah, daar komt het
Geleidelijk kwam vanaf ongeveer 170 pagina's voor mij wat waarde aan het boek. Het werd wat grimmiger, er gebeurde veel meer en toen eindelijk kwam er een wow! wtf! moment inrollen. Jammer dat het zo lang heeft moeten duren, want het had echt heel weinig gescheeld of ik had het boek opgegeven, maar het was wel echt een toffe plottwists en vanaf dat moment wordt het wat beter. Nog steeds was ik niet overrompeld, maar dit ging de goede kant op. Gelukkig bleef dit het geval en naar het einde toe wist ik weer waarom ik zo dol ben op de Touching Juliette serie. Het einde is echt weer mega cliffhanger-material en eindelijk komen er weer allerlei dingen aan het licht die alles waar je in geloofde op zijn kop zetten. Dat. Einde. Het einde maakte echt heel veel goed voor mij en voor het verhaal. Ik wil nu toch wel deel 5 lezen!

2.75/5 sterren

Was jij een fan van de Touching Juliette serie?

Liefs,
Monica