Hey!
Harper Collins heeft een blogtour georganiseerd rondom het boek:
Het Omgekeerde van Altijd. Ik mag ook meedoen en ik vind dit echt heel erg leuk, want ik heb iets tofs voorbereid! Ik heb een aantal auteurs twee vragen voorgelegd en die hebben zij beantwoord. Lees je mee?
Het boek
Bij Jack King lukt alles altijd bíjna. Bijna vroeg hij dat leuke meisje mee uit (maar zijn beste vriend was hem voor), bijna was hij de beste van de klas, bijna kwam hij in het footballteam...
Als hij op een feestje de mooie, grappige Kate ontmoet, denkt hij dat de vloek van "bijna' eindelijk is verbroken. Maar helaas... Kate gaat dood aan een ernstige ziekte.
Dit zou het einde moeten zijn van hun verhaal, maar dat is het niet! Op het moment van Kates overlijden krijgt Jack een tweede kans. Zijn leven wordt gereset, en het volgende moment is hij zes maanden terug in de tijd en weer op het feest, waar Kate er gezond en stralend bij zit. Is hij gek aan het worden of is hij echt aan het reizen door de tijd? Jack is bereid overal in te geloven als hij Kate maar kan redden. Al snel zal echter blijken dat zijn keuzes niet zonder gevolgen zijn...
De cover van het boek vind ik heel erg mooi. Het oogt naar mijn mening heel aantrekkelijk en ook de kleuren vind ik fijn bij elkaar passen. Het verhaal vind ik intrigerend klinken. De vragen die ik de auteurs heb voorgelegd, hebben te maken met de synopsis van het verhaal. Jack King... dingen lukken hem altijd
bijna, maar niet helemaal. Tevens heeft hij de mogelijkheid gekregen om terug te reizen in de tijd en bepaalde keuzes opnieuw te maken. Dit maakte dat ik de volgende vragen aan de auteurs stelde:
1. Je wordt wakker en bent terug in de tijd gegaan met de kans om een beslissing of keuze over te doen. Wat zou jij anders hebben gedaan in jouw leven, als jij hier de kans voor zou krijgen?
2. Welke bijna-stap die je uiteindelijk niet hebt durven/kunnen zetten, zou jij nu wel zetten als je terug kon in de tijd?
Antwoorden van de auteurs:
 |
| Joany de Vries | Auteur van: Verschijning |
1. Wat zou jij anders hebben gedaan in jouw leven, als jij hier de kans voor zou krijgen?
Vroeger ben ik op de middelbare school heel erg gepest. Het was zo erg dat ik bijna zes maanden heb geweigerd naar school te gaan. Ik kon het gewoon niet omdat ik wist wat me daar te wachten stond. Uiteindelijk ben ik om die reden van school veranderd. Op mijn nieuwe school ging het goed. Ik werd niet gepest en had zelfs wat vriendinnen, maar de pijn ben ik bij mij blijven dragen. De angst ook. Twee jaar later behaalde ik mijn diploma, maar in plaats van verder te leren heb ik besloten om te gaan werken. Ik was zeventien toen ik stopte met school uit angst dat ik op een nieuwe 'normale' school opnieuw slachtoffer zou worden van pesten en ik heb nog vrijwel elke dag spijt van die beslissing. Ik had niet het gevoel dat de pesters iets van mij hadden gewonnen toen ik van school veranderde, maar jaren later heb ik wel steeds meer het gevoel dat ik ze iets van me af heb laten pakken door niet verder te leren.
2. Welke bijna-stap die je uiteindelijk niet hebt durven/kunnen zetten, zou jij nu wel zetten als je terug kon in de tijd?
Oeh, dit vind ik een lastige. Ik ga dan toch maar naar een the-one-that-got-away situatie. Soms word ik nog boos op mezelf als ik terugdenk aan dit bijna
chickflick-achtige moment.
Ik zat in de vierde en waren net op weg terug van onze klassikale ski-vakantie (ik heb overigens nog geen kwartier op mijn ski's gestaan en alleen sneeuwpoppen gebouwd en sneeuwballengevechten gehouden deze week).
Op deze terugreis zat ik tot mijn grote vreugde naast de jongen waar ik niet alleen goed bevriend mee was, maar ook nog eens stapelverliefd op was. We zaten elkaar al een poosje te klieren met onze tegenstrijdige meningen over de film die werd vertoond in de bus (American Pie) toen de leraren op de stoel voor ons zich omdraaide en een speech begonnen te vormen over alle stelletjes die zich gevormd hadden tijdens de reis. Ofwel iedere jongen en meisje die naast elkaar zaten werden eens flink te kakken gezet. Tot groot vermaak van de rest van de groep.
Natuurlijk waren wij de enige die geen stelletje vormde nog voordat de reis begon dus het feit dat wij naast elkaar zaten leverde een heleboel gejoel op. Toen de leraren zich weer omdraaiden stootte de jongen naast me een zucht uit. "Pff," zei hij.
"Wat een aanstellerij," vond ik.
"Ja"
En toen keek hij me opeens heel diep aan. Echt zo diep dat je het voelt tot in je tenen! Ik was nog nooit eerder zo aangekeken. En toen zei hij plagerig, met een scheve glimlach en wiebelende wenkbrauwen die je normaal alleen tegenkomt in moderne New Adult boeken: "We hebben nog niet eens gekust"
...
En ik...
Ik flapte met mijn kieuwen als een vis op het droge. Te flabberghasted om de geweldige comeback in mijn hoofd ("Nóg niet? Was je dat dan nog van plan?) mijn strot uit te dwingen.
Serieus als ik terug in de tijd kon om iets opnieuw te doen dan was het mijn reactie op dit moment.
 |
Vanessa Gerrits | Auteur van o.a. de Vleugels-trilogie, Op het Slappe Koord
en haar nieuwste boek: Hashtag Hiernamaals |
1. Wat zou jij anders hebben gedaan in jouw leven, als jij hier de kans voor zou krijgen?
Pfoeh, heftige vraag meteen! Ik zou denk ik een andere studierichting gekozen hebben op de hogeschool. Journalistiek, daar zou ik me never again nog aan wagen. Wat dan wel? Dat weet ik nog zo gauw niet, maar achteraf bekeken was dat diploma het écht niet waard om drie jaar doodongelukkig en suuuuperstressed te zijn. Sowieso is het dan ook nog eens een niet erg nuttig profiel op de arbeidsmarkt, dus mijn studiekeuze was een dubbele fail wat dat betreft. :-D
2. Welke bijna-stap die je uiteindelijk niet hebt durven/kunnen zetten, zou jij nu wel zetten als je terug kon in de tijd?
Misschien een beetje een
silly antwoord, maar onlangs was er in Leuven (best dichtbij dus) een concert van Kacey Musgraves waar ik keigraag naartoe wilde, alleen durfde ik dat niet in m’n eentje. Achteraf echt spijt van gehad, want als 29-jarige niet solo naar een concert durven gaan vanwege
anxiety is best jammer.
If I could turn back time zou ik dapper zijn en – weliswaar met klamme handjes - wél gaan!
 |
| Liz Hartevelt | Auteur van: Ongetemd |
1. Wat zou jij anders hebben gedaan in jouw leven, als jij hier de kans voor zou krijgen?
Als ik nu terug in de tijd zou gaan, zou ik mezelf minder aan zou trekken van andere mensen en zou ik schijt aan ze hebben. Ik heb zoveel tijd verspild aan voldoen aan het perfecte plaatje dat ik sowieso nooit zal bereiken. Ik zou eerder mezelf zijn.
2. Welke bijna-stap die je uiteindelijk niet hebt durven/kunnen zetten, zou jij nu wel zetten als je terug kon in de tijd?
Ik zou het manuscript dat ik ooit een uitgeverij stuurde (en waar ze geen interesse hadden op dat moment, omdat het nog niet volwassen genoeg was) helemaal herschreven hebben en opnieuw hebben opgestuurd.
 |
| Christine Charliers | Auteur van de In de Ban van de Wolf-serie |
1. Wat zou jij anders hebben gedaan in jouw leven, als jij hier de kans voor zou krijgen?
Ik zou teruggaan naar de dag dat mijn eerste hondje overreden werd. Elke dag renden mijn zus en ik naar huis maar die dag stapten we. Geen idee meer wie van ons twee daarvoor gekozen had. Maar toen we nog 30 meter moesten lopen, we waren net de bocht door en zagen de poort al van ons huis, zag ik plots iets wits van de oprit naar het straat schieten. Het botste meteen tegen de auto aan die ons net voorbij gereden was. Ik dacht eerst dat het iets was dat over straat waaide, zoals een vuilzak. Maar een paar passen later zag ik dat het mijn hondje was. De dame had te snel gereden. Er was niets meer aan te doen. Ik kon enkel toekijken hoe ze schokte terwijl het bloed uit haar muil liep. Ik heb haar direct opgenomen en ze is gestorven in mijn armen.
Als ik dus terug kon gaan, zou ik rennen zoals we anders deden en zou ze in plaats van over de straat te schieten vrolijk tegen mijn been opspringen en had ik haar binnen gezet. Ze waren aan het werken bij ons thuis en daarom stond de poort open. Mijn moeder had mijn hondje binnen gezet maar ze was ontsnapt. Ze was amper drie jaar.
2. Welke bijna-stap die je uiteindelijk niet hebt durven/kunnen zetten, zou jij nu wel zetten als je terug kon in de tijd?
Toen ik op de lagere school zat gingen we ’s avonds naar huis met de bus. De bus haalde ons als eerste op en stopte daarna aan een tweede school die ook bij onze school hoorde. Mijn broer zat in de bus tegen het raam en zijn vriend zat naast hem. Als de bus stopte aan die school om de rest van de leerlingen op te laden stapten de begeleider en buschauffeur uit. Waarom weet ik niet maar er was geen toezicht meer. Eén van de jongens, die opstapten, hij had zwart krullend haar, stopte steeds bij mijn broer en zijn vriend en sloeg dan zijn vriend tot die huilde. Zo ging het dagelijks. En het raakte me steeds, alsof ik er zelf van langs kreeg, want ik zat schuin tegenover de vriend van mijn broer dus ik zag het vlak voor mijn neus gebeuren. Heel de bus was dan stil. Op een dag kon ik er niet meer tegen. Toen hij klaar was met slaan stond ik recht en zei: ‘Als je dat nog één keer doet schreeuw ik heel hard zodat de buschauffeur het hoort.’ Volgens mij bedreigde hij me toen, ik weet het niet meer zo goed maar hij was er niet van gediend. Hij is vanaf toen gestopt ermee. Oké, ik had iets gedaan, maar ik had eigenlijk de eerste keer dat het gebeurde naar de buschauffeur moeten gaan, dan had de jongen waarschijnlijk straf gekregen en had de vriend van mijn broer zoveel slaag niet gehad. Maar dat durfde ik niet, en daar had ik achteraf spijt van.
 |
| Martine Glaser | Auteur van o.a.: De Zaterdag van het Onweer en Mij Pak je Niet |
1. Wat zou jij anders hebben gedaan in jouw leven, als jij hier de kans voor zou krijgen?
2. Welke bijna-stap die je uiteindelijk niet hebt durven/kunnen zetten, zou jij nu wel zetten als je terug kon in de tijd?
Hoewel ik het verschil tussen de twee vragen begrijp, zijn mijn antwoorden toch erg verwant- of eigenlijk gelijk.
Als ik terug zou zijn gegaan in de tijd, een jaar of twee, drie zou dat zeker moeten zijn, zou ik niet oogluikend hebben toegestaan dat mijn (volwassen) dochter rookte. Ik plaats van haar enkel te waarschuwen zou ik er alles aan hebben gedaan om haar van het roken te laten afkicken. Tot de actie toe die ik wel eens heb overwogen, maar nooit uitgevoerd van haar mee te nemen naar een plek zonder sigaretten, zolang als dat nodig was.
Onzin natuurlijk. Mijn dochter was volwassen en niemand, zij niet, ik niet, had ooit kunnen denken dat ze door die rotsigaretten maar 44 zou worden. Een (jaarlijkse) afspraak voor haar maken voor een longfoto, dat had ik wel kunnen doen.
Had ik dat maar gedaan.
Het is net Moederdag geweest, maar mijn kind is er niet meer.
Blogtour
De blogtour gaat verder... Kijk op de social media van Harper Collins welke blogtouraandelen er nog meer verschijnen! Binnenkort ga ik het boek lezen en daarvan verschijnt een recensie nog op mijn blog. Ik wil Harper Collins hartelijk voor het leesexemplaar bedanken, maar ook voor de plek in de blogtour!
Wat zouden jouw antwoorden zijn op deze vragen?
Liefs,
Monica
