Een boek waar ik lang naar uitkeek was Drakendal. Dit boek werd aangeraden voor de fans van Harry Potter, dus ik moést het wel lezen. Het heeft even geduurd, maar inmiddels heb ik hem gelezen en vandaag vertel ik je wat ik ervan vond.
Drakendal | De Bovenwereld #1 | Scarlett Thomas
de Fontein | Hardcover | 368 pagina's
Waar gaat Drakendal over?
Fee is dol op magie, en eindelijk is haar grootvader begonnen met haar magisch onderricht. Maar dan overlijdt hij plotseling. Fee erft zijn bibliotheek met 499 magische boeken, die haar vader meteen verpatst aan een Diberi, een boekverbrander. Fee moet alles op alles zetten om de boeken te redden. Met hulp van nieuw verworven vrienden en de troeven die haar grootvader in het geheim heeft nagelaten, reist Fee naar de bovenwereld. Maar om bij de Diberi te komen, moet ze eerst langs een gevaarlijke draak…
Cover en flaptekst
De cover vind ik vele malen mooier dan het origineel. Hoewel het me een tikje te donker is, vind ik de magische aspecten van het boek en het lettertype erg tof en interessant. Ik zou het in de winkel zeker oppakken als ik deze cover zou treffen. De flaptekst klinkt ook leuk, magisch.
'Zijn het... zijn het magische boeken?' - 'Kindje, alle boeken zijn magisch.'
Toen ik het boek begon, was ik meteen verliefd op de schrijfstijl. De manier waarop het verhaal geopend wordt is heel erg mijn ding en ik werd meteen enthousiast voor de rest van het verhaal. Als Fee's opa overlijdt ben ik nog steeds geboeid, maar op een gegeven moment al vrij snel in het begin zijn er wel kleine dingen die me niet helemaal liggen. Het is een jeugdboek, maar meerdere malen komt drugsgebruik in het boek voor en dat vond ik een beetje misplaatst. En zo waren er nog meer kleine dingen die ik niet zo tof vond, maar goed. Dat hoefde niks te betekenen voor de rest van het verhaal. Helaas bleek dit voor mij wel zo te zijn. Het ging naar mijn mening al vrij snel bergafwaarts met hoe het boek mijn interesse wist te pakken en ik legde het boek meerdere malen weg. Dingen als een tussenlocatie tussen de buitenwereld en bovenwereld vond ik erg tof, betalen met M-munten (magische munten) vond ik ook erg tof, maar het kon niet meer opwegen tegen de dingen die me teleurstelden.
'Boeken zijn het gewend dat lezers hen zo verschillend interpreteren. Sterker nog, de krachtigste boeken hebben allerlei manieren in huis om zich aan jouw behoeften aan te passen.'
Makkelijk
Wat ik ook tijdens het boek storend vond, was dat het allemaal zo makkelijk ging. Ik begrijp dat het om een jeugdboek gaat en dat er dus geen ongelofelijke doos van Pandora raadsels inzitten, maar iets wat Fee's opa toevallig heeft gezegd is de oplossing voor een probleem dat ze vlak erna heeft, ze gaat een gevecht aan en toevallig heeft ze nét datgene dat de strijd wint. Niemand kan zomaar naar de bovenwereld, maar hey, waarom geven we Fee niet gewoon lekker toegang in de vorm van een object dat Fee toevallig heeft gevonden. Het was niet spannend, want ik wist gewoon dat ze toch wel weer iets gingen vinden of krijgen wat ze zou helpen. Ik snap dat boeken vaak zo zijn dat de hoofdpersoon in de problemen zit en op het nippertje geholpen wordt, maar dit was vaak dat het nog niet eens spannend ging worden of tijd-tikkend, en het werd al makkelijk opgelost. Voor een jeugdboek voelde ik er zelf weinig spanning bij tijdens het lezen en de ontknoping vond ik niet heel bijzonder. Het was gewoon niet echt een boek voor mij. Het was oké, magisch, maar verder niet wat ik had gehoopt. Ik ben een groot fan van Harry Potter, maar ik zou het niet per se om die reden aanraden om Drakendal te lezen. Eerder als je een simpele, magische read wil met aparte elementen.
2.75/5 sterren
Liefs,
Monica
