Recensie: de Zwendelprins - Rima Orie

Hoi hoi,

Rima Orie won de Moon YA schrijverscontest met haar boek: de Zwendelprins. Inmiddels is hij als prachtige hardcover verschenen bij uitgeverij Moon en heb ik hem ook mogen lezen.

De Zwendelprins | Rima Orie
Moon | Hardcover | 394 pagina's

Waar gaat de Zwendelprins over?

Als nieuwsgierige keukenhulp is de 17-jarige Simran op de hoogte van de meest kleurrijke verhalen en de smerigste roddels die er in het paleis de ronde doen. Toch is er slechts één verhaal dat zowel haar als de rest van de bevolking van Surya in de ban houdt: de mysterieuze verdwijning van de kroonprins. Tot er, tien jaar na zijn verdwijning, een prins uit het Noorden bij het paleis verschijnt met de belofte de kroonprins terug te vinden. Zal het deze mysterieuze prins lukken? Of heeft zijn bezoek een heel ander doel?

Cover en flaptekst
De cover vind ik echt super mooi. Dat het een hardcover is, is al geweldig, maar ook de kleurencombinatie past zo mooi bij de sfeer en cultuur van het boek. Het boek heeft daarnaast ook nog een prachtige kaart en illustraties bij de afscheidingen van verschillende delen binnen het boek. Dat is al één reden om mega verliefd te worden op dit boek. De flaptekst vind ik ook erg tof klinken. Ik ben heel erg benieuwd naar deze sfeerinval, en ben erg aangetrokken om het te ontdekken!

Sfeer/setting
Wat ik erg goed vind aan het boek is de sfeer. Het boek heeft een beetje Arabische, Oosterse sferen en dat is zowel door het gebruik van bepaalde typische woorden, als door kleding die de personages aanhebben als door voedsel, rijtuigen en setting ondersteund. Het boek is een prachtig geheel als het gaat om de sfeer en de world building. Toen ik in het boek zat, kon ik goed om me heen kijken naar alles wat Rima Orie heeft gecreëerd. De wereld vind ik erg mooi beschreven en ook duidelijk uitgelegd, omdat niet alles even gangbaar en bekend is, maar ik vond het niet ingewikkeld of onduidelijk. Ik vind het mooi hoe de personages goed bij hun normen en waarden bleven, maar toch ook een groei doormaakten in het boek. De personages waren best verschillend en dat maakte het voor mij erg boeiend. Misschien had ik niet alle keuzes/personages even graag gezien, maar dat is persoonlijke smaak. De schrijfstijl van Rima Orie vond ik heel erg mooi. Het was beeldend, maar toch ook pakkend. De dialogen verliepen vlot, al had ik soms nog vraagtekens bij wie er precies aan het woord was. Wel kon ik me goed inbeelden hoe de personages en de wereld eruit zagen.

Quest, illustraties en kaart
Allereerst: dit boek vind ik zo ontzettend mooi vormgegeven. De cover, de kaart aan het begin en de hoofdstukillustraties (zowel per hoofdstuk een kleine illustratie als per 'deel' van het boek een paginagrote illustratie) vind ik echt zo mooi. Het draagt goed bij aan de sfeer en ik vind het ook mooi beeldend werken voor de onbekende termen, wezens en gebruiken die Rima Orie introduceert. De quest vind ik ook gaaf klinken. Een gestolen amulet dat moet worden teruggehaald. Ik verwachtte een heus avontuur en dat kwam er ook. Ik vond het tof hoe het niet van het leien dakje ging met de hoofdpersoon. Er waren overal gevechten, tegenslagen of struggles, wat het heel vlot maakte om te lezen, maar ook wat me heel geboeid hield. De uiteindelijke 'clue' aan het verhaal vond ik toch wel een beetje vergezocht en tegelijkertijd te voor de hand liggend. Ik kan er niet goed mijn vinger op leggen, maar aan het einde raakte de auteur me toch een beetje kwijt. Misschien omdat het allemaal te onmogelijk werd? Ik ben dol op fantasy, maar misschien vond ik het toch wat te ver gaan soms, in vergelijking met de rest van het boek. Sommige elementen voelden ook ietwat misplaatst, maar ik heb zeker van het boek genoten en vind het heel knap hoe iemand dit als debuut kan neerzetten.

Een originele plotlijn, diverse personages en een spannend avontuur. Ik vind het zeker een aanrader als je eens een andere sfeer wil proeven, dol bent op rovers, prinsen en dieven, en als je een heel mooi boek in handen wilt hebben!

3.5/5 sterren

Ik dank uitgeverij Moon hartelijk voor het opsturen van het recensie exemplaar!

Liefs,
Monica 

Recensie: Verlangen (De Strijd om Aera #2) - Sanne de Bock

Hoi hoi,

Onlangs verscheen mijn recensie van Verraad, het eerste deel in de Strijd om Aera serie van Sanne de Bock. Zelf was ik nog niet zo lovend over het eerste deel, maar ik zag wel potentie en hoopte dat dit in het tweede deel tot uiting zou komen.

Verlangen | De Strijd om Aera #2 | Sanne de Bock
Palmslag | Paperback | 315 pagina's

Waar gaat Verlangen over?

Lang geleden was Aera één groot, welvarend koninkrijk. Gebeurtenissen die niemand zich tegenwoordig nog kan herinneren, leidden echter tot een radicale tweedeling waarbij de concurrerende Noorder en Zuider Koninkrijken werden geboren. Na de inval in De Naald vlucht Haelen naar het Zuider Koninkrijk. Haar doel, het omwerpen van de Noordelijke regering, leek nog nooit zo ver weg. Wat ze aan de andere kant van de grens ontdekt, had ze echter niet voor mogelijk gehouden. Ze ontmoet mensen die ze nooit had gedacht te zullen ontmoeten en leert dat de Noorderlingen en Zuiderlingen helemaal niet zoveel van elkaar verschillen. Ook het Zuiden heeft dringend behoefte aan een redder. Om beide rijken te kunnen helpen zal ze de waarheid moeten ontdekken, en alleen de Volksvertegenwoordiger kan haar daarbij helpen. Maar weet ze zijn geheim te ontrafelen voordat het Zuiden de aanval opent?

Cover
Ik had het al gezegd bij de cover van deel 1, maar ik vind de covers van deze serie niet heel passend en niet heel aantrekkelijk. Het is mij niet duidelijk genoeg dat het om een dystopische serie gaat en ik vind ook de opzet met de afbeelding, titel en het kleurenvlak niet heel mooi staan.

Actie
Waar ik in deel 1 commentaar leverde op de actie (de eerste helft van het boek had weinig actie, de andere helft teveel), vond ik dit boek heel erg goed in elkaar zitten. Er was wel veel actie, maar het paste bij het moment. Het begon ook gelijk vanaf het begin van het boek al, waardoor het ook geen tijd duurde voor ik in het verhaal zat en de actie me niet overspoelde. Er zaten enkele momenten van rust in, maar die waren fijn, want Haelen is constant op de vlucht, dus ik ging met haar mee in een flow van onrust. Ik vond het goed voelbaar hoe Haelen op de hielen wordt gezeten, steeds achterom moet kijken en niemand zomaar kan vertrouwen. Het is hierdoor echt een heel vlot boek. Ik heb er denk ik één dag over gedaan om het uit te lezen.

'Denk nou eens na!' riep ze uit, plotseling boos. 'Denk nou eens één keer voor jezelf na, in plaats van klakkeloos de mening van je omgeving over te nemen!'

Zuid
Wat ik ook tof vind is dat deel 1 best veel van Noord laat zien en weten, maar dat dit deel juist Zuid meer naar voren brengt. Hiervoor is niet alleen voor Haelen, maar ook voor mij als lezer een hoop duidelijk geworden over de twee koninkrijken en hun (niet zo) verschillende manieren van bestuur.
De Bock heeft heel duidelijk de kip-zonder-kop mentaliteit naar voren gebracht. Inwoners gaan zonder te denken mee in alles wat hen wordt verteld, zonder dit in twijfel te trekken of te denken aan een alternatief. Deze maatschappelijke actualiteit is erg sterk te merken in de auteur, maar ook goed verwerkt in het verhaal.

Plottwists
Man, man. Ik geloof dat ik nog nooit zoveel plottwists níét heb zien aankomen in een boek. Ik ben vrij naïef als lezer, maar ik had bij dit boek meerdere malen dat ik echt op mijn stoel zat van: 'wow... hèh??? nee, joh'. De Bock heeft een zeer verrassende manier van schrijven en laat een plottwist op onverwachte momenten om de hoek kijken. Dit maakte het lezen niet alleen vlot, maar ook nog heel vermakelijk en spannend. Ik wilde weten wat er gaande was. Nog steeds waren er inhoudelijk wat dingen die nog iets beter hadden gekund. Zo komen oplossingen/nieuwe stappen nog steeds best wel aangewaaid, maar ook qua personages had De Bock voor mij iets minder op elkaar lijkende namen kunnen gebruiken. Ik moest nu veel terugbladeren om te kijken wie het nou was (bijvoorbeeld: Edmar, Egar, Emren, Eryk, Irys, Irla). De namen duiden ook niet direct op een sekse, wat wel "stereotype-vrij" is, maar ook extra lastig om een persoon te identificeren, plus de namen lijken best op elkaar als ze zo achter elkaar worden gestrooid.

Dit tweede deel heeft me zeker overtuigd en geprikkeld om het slotdeel van De Strijd om Aera te lezen. Ik dank uitgeverij Palmslag hartelijk voor het opsturen van dit recensie exemplaar.

4/5 sterren

Liefs,
Monica

Recensie: Gevaar (De Royals #5) - Erin Watt

Hey!

Inmiddels was ik alweer bij het vijfde deel aangekomen in de Royals serie. Ik ben echt fan van de serie, vanaf deel 1 al. Deze recensie kan spoilers bevatten van eerdere delen.

Gevaar | De Royals #5 | Erin Watt
De Fontein | Paperback | 400 pagina's

Waar gaat Gevaar over?
Het leven van Hartley staat op zijn kop sinds ze Easton Royal heeft ontmoet. Hij is onweerstaanbaar, maar ook gevaarlijk.
Wanneer Hartley door een ongeval haar geheugen kwijtraakt, vertrouwt ze niemand meer. Instinctief weet ze dat Easton slecht voor haar is, tegelijkertijd lijkt hij de enige die haar kan redden. Easton wil dat ze haar geheugen terugkrijgt, terwijl Hartley ervan overtuigd raakt dat je sommige dingen maar beter kunt vergeten. 

Zo méga verslavend. Ongelofelijk gewoon.
Ik kan het niet anders zeggen, maar de Royals serie is écht verslavend. Ik ben dol op alle personages, alle verhalen die ik tot nu toe heb beleefd (nee, niet gelezen, ik was er gewoon bij). Ik kan niet geloven dat het klaar is. Deze serie is echt in één zomer te lezen en ik raad je dan ook zeker aan om dit te doen als je de serie nog niet kent of op je TBR hebt staan. De schrijfstijl vind ik onwijs fijn en pakkend, de situaties volgen elkaar in rap tempo op, er zit spanning in, mysterie, leugens, bedrog, maar ook liefde, hoop, vriendschap en familie. Alle ingrediënten zijn aanwezig en het mixje heet: De Royals.

Geheugenverlies
Dit boek draait vooral om het geheugenverlies van Hartley. Het vorige boek eindigt met een auto-ongeluk, waarbij Hartley tegen de auto van Seb en Sawyer is aangeknald en Seb door de ruit is geknald. Hij ligt in coma in het ziekenhuis, maar ook Hartley komt niet ongeschonden weg: de beschadigt haar geheugen en kan zich een hoop niet meer herinneren. Ik vind het heel sterk hoe Erin Watt de problematiek aanhaalt in de serie. Het is steeds iets anders, het is zonder verbloemingen en het is met een serieuze, doch luchtige toon. Er gebeurt bij ieder personage wel iets in de vorm van een ruzie, een verleden, een familielid, een probleem of een geheim. Dat maakt het een heel erg fijn, verslavend boek. Alle delen hebben dit en dit is mijn favoriete aspect van de serie: er tellen een heel hoop personages van kruin tot tenen mee. Hierdoor heb je een hele familie aan personages die je volgt, van wie je gaat houden en met wie je meeleeft. Het voelt dan ook voor mij als een afscheid zo na deel 5.

Origineel
Wat ik knap vind, is dat ik de serie na vier boeken nog steeds origineel vind. Het vijfde deel slaat weer een hele andere weg in, maar is naar mijn mening nog steeds boeiend. Wel vond ik soms dat het een beetje overdreven was om te boeien, maar goed, het heeft gewerkt. Tevens vond ik Ella soms een beetje té perfect in haar gedrag en beslissingen. Dat het verhaal van Reed en haar als hoofdrol gestopt is na 3 boeken betekent niet dat ze niet meer door kan groeien als ze een "achtergrondpersonage" is. Verder vond ik het boek eigenlijk aan alle kanten fijn.

4.5/5 sterren

Liefs,

Monica

Recensie: Adres Onbekend - Susin Nielsen

Hoi hoi,

Tijdens mijn vrije dagen probeerde ik zoveel mogelijk te lezen. Eén van de boeken die ik toen in een ruk uitlas, was Adres Onbekend.

Adres Onbekend | Susin Nielsen
Lemniscaat | Hardcover | 361 pagina's

Waar gaat Adres Onbekend over?

Felix woont met zijn moeder Astrid en zijn rat Horatio in een camperbusje. Niet voor altijd, alleen voor de zomer, terwijl Astrid een baan zoekt. Maar de maanden verstrijken en zijn nieuwe middelbare school begint. Felix mag niemand laten merken dat hij geen echt dak boven zijn hoofd heeft, anders zal jeugdzorg hem bij zijn moeder weghalen. Gelukkig maakt hij al snel een paar goede vrienden – onder wie de razende schoolreporter Winnie Wu – maar ook zij mogen niet weten waar hij woont. Dan krijgt Felix een plan dat al hun problemen op moet lossen: hij wil meedoen aan zijn favoriete televisieshow Wie, Wat, Waar, Wanneer, én winnen natuurlijk, want dan krijgt hij veel geld. Gelukkig heeft Felix een merkwaardig stel hersens dat vol zit met rare feitjes. Maar zal het hem lukken om mee te doen? En kan hij zijn geheim bewaren? Want de leugens stapelen zich op…

Cover en flaptekst
De cover vind ik heel leuk. Het oogt als een jeugdig boek, wat het boek ook is, maar toch is er gelijk al te zien dat er een dieper onderwerp behandeld wordt door de "eenzame" bus en de titel eronder. De flaptekst vind ik erg indrukwekkend klinken, want het lijkt me een vrij pittig thema, maar ik ben wel meteen benieuwd hoe Nielsen dit uitwerkt voor de jeugdigere lezers.

Pittige onderwerpen
Wat ik als eerste kwijt wil over dit boek, is dat het boek vrij pittige onderwerpen behandelt: dakloosheid, geld, stelen, depressie, verwaarlozing, puberteit, maatschappelijke misleiding, maar ook onderwerpen als vriendschap en kinderlijke onschuld. Het lijkt hierdoor een méga zwaar boek te zijn. Hoe kan dat anders, als er zoveel onderwerpen aan bod komen? Dit is echter niet het geval, vind ik. Naar mijn mening zijn de onderwerpen ontzettend mooi met elkaar vervlochten en is het precies goed afgestemd op de belevingswereld van een jongere lezer. Een depressie krijgt een naam als "mam heeft een Zinker", geldproblemen worden erg creatief tijdelijk opgelost, het busje is een "vakantie"... allerlei manieren om Felix te weerhouden van de daadwerkelijke ernst van de situatie, maar door toch duidelijk te maken hoe ernstig het is en hoe het Felix schaadt.

Felix
Felix vind ik een super bijzonder personage. Hij is nog jong, waardoor hij de kinderlijke onschuld nog heeft en zijn moeder hem het een en ander kan wijsmaken. Tegelijkertijd is hij al dertien, dus hij begint te puberen, krijgt een eigen willetje, is een slimme jongen met ambities en is bezig met wat de wereld van hem vindt. Dit contrast tussen aan de ene kant Felix die zich wil ontplooien en aan de andere kant de beperkte mogelijkheden en ook schaamte vanuit zijn situatie maken het een heel interessant boek.

Extraatjes
De kant van Felix' moeder is Zweeds, dus je leert ook nog wat woordjes hier en daar. Dit vond ik een leuk toegevoegd aspect. Ook vond ik Winnie Wu, de razende reporter van Felix' leeftijd een interessant personage. Ze was wat stereotype, maar wel heel herkenbaar. De relatie tussen Felix' vader en moeder is heel origineel, Felix vind ik tof met zijn feitjes en kennis en ook Horatio is een leuke toevoeging. Ik vond het boek echt heel schattig, maar toch aangrijpend. Ik was geboeid van begin tot eind.

4.5/5 sterren

Adres Onbekend is een prachtig boek dat op behapbare manier pittige onderwerpen behandelt. Felix' verhaal zal zowel jong als oud meeslepen, boeien en ontroeren.

Ik dank uitgeverij Lemniscaat hartelijk voor het recensie exemplaar.

Liefs,
Monica

Interview met auteurs! BLOGTOUR: Het Omgekeerde van Altijd - Justin A. Reynolds

Hey!

Harper Collins heeft een blogtour georganiseerd rondom het boek: Het Omgekeerde van Altijd. Ik mag ook meedoen en ik vind dit echt heel erg leuk, want ik heb iets tofs voorbereid! Ik heb een aantal auteurs twee vragen voorgelegd en die hebben zij beantwoord. Lees je mee?

Het boek

Bij Jack King lukt alles altijd bíjna. Bijna vroeg hij dat leuke meisje mee uit (maar zijn beste vriend was hem voor), bijna was hij de beste van de klas, bijna kwam hij in het footballteam...
Als hij op een feestje de mooie, grappige Kate ontmoet, denkt hij dat de vloek van "bijna' eindelijk is verbroken. Maar helaas... Kate gaat dood aan een ernstige ziekte.
Dit zou het einde moeten zijn van hun verhaal, maar dat is het niet! Op het moment van Kates overlijden krijgt Jack een tweede kans. Zijn leven wordt gereset, en het volgende moment is hij zes maanden terug in de tijd en weer op het feest, waar Kate er gezond en stralend bij zit. Is hij gek aan het worden of is hij echt aan het reizen door de tijd? Jack is bereid overal in te geloven als hij Kate maar kan redden. Al snel zal echter blijken dat zijn keuzes niet zonder gevolgen zijn...

De cover van het boek vind ik heel erg mooi. Het oogt naar mijn mening heel aantrekkelijk en ook de kleuren vind ik fijn bij elkaar passen. Het verhaal vind ik intrigerend klinken. De vragen die ik de auteurs heb voorgelegd, hebben te maken met de synopsis van het verhaal. Jack King... dingen lukken hem altijd bijna, maar niet helemaal. Tevens heeft hij de mogelijkheid gekregen om terug te reizen in de tijd en bepaalde keuzes opnieuw te maken. Dit maakte dat ik de volgende vragen aan de auteurs stelde:

1. Je wordt wakker en bent terug in de tijd gegaan met de kans om een beslissing of keuze over te doen. Wat zou jij anders hebben gedaan in jouw leven, als jij hier de kans voor zou krijgen?
2. Welke bijna-stap die je uiteindelijk niet hebt durven/kunnen zetten, zou jij nu wel zetten als je terug kon in de tijd?

Antwoorden van de auteurs:

Joany de Vries | Auteur van: Verschijning

1. Wat zou jij anders hebben gedaan in jouw leven, als jij hier de kans voor zou krijgen?

Vroeger ben ik op de middelbare school heel erg gepest. Het was zo erg dat ik bijna zes maanden heb geweigerd naar school te gaan. Ik kon het gewoon niet omdat ik wist wat me daar te wachten stond. Uiteindelijk ben ik om die reden van school veranderd. Op mijn nieuwe school ging het goed. Ik werd niet gepest en had zelfs wat vriendinnen, maar de pijn ben ik bij mij blijven dragen. De angst ook. Twee jaar later behaalde ik mijn diploma, maar in plaats van verder te leren heb ik besloten om te gaan werken. Ik was zeventien toen ik stopte met school uit angst dat ik op een nieuwe 'normale' school opnieuw slachtoffer zou worden van pesten en ik heb nog vrijwel elke dag spijt van die beslissing. Ik had niet het gevoel dat de pesters iets van mij hadden gewonnen toen ik van school veranderde, maar jaren later heb ik wel steeds meer het gevoel dat ik ze iets van me af heb laten pakken door niet verder te leren.

2. Welke bijna-stap die je uiteindelijk niet hebt durven/kunnen zetten, zou jij nu wel zetten als je terug kon in de tijd?

Oeh, dit vind ik een lastige. Ik ga dan toch maar naar een the-one-that-got-away situatie. Soms word ik nog boos op mezelf als ik terugdenk aan dit bijna chickflick-achtige moment.
Ik zat in de vierde en waren net op weg terug van onze klassikale ski-vakantie (ik heb overigens nog geen kwartier op mijn ski's gestaan en alleen sneeuwpoppen gebouwd en sneeuwballengevechten gehouden deze week).
Op deze terugreis zat ik tot mijn grote vreugde naast de jongen waar ik niet alleen goed bevriend mee was, maar ook nog eens stapelverliefd op was. We zaten elkaar al een poosje te klieren met onze tegenstrijdige meningen over de film die werd vertoond in de bus (American Pie) toen de leraren op de stoel voor ons zich omdraaide en een speech begonnen te vormen over alle stelletjes die zich gevormd hadden tijdens de reis. Ofwel iedere jongen en meisje die naast elkaar zaten werden eens flink te kakken gezet. Tot groot vermaak van de rest van de groep.
Natuurlijk waren wij de enige die geen stelletje vormde nog voordat de reis begon dus het feit dat wij naast elkaar zaten leverde een heleboel gejoel op. Toen de leraren zich weer omdraaiden stootte de jongen naast me een zucht uit. "Pff," zei hij.
"Wat een aanstellerij," vond ik.
"Ja"
En toen keek hij me opeens heel diep aan. Echt zo diep dat je het voelt tot in je tenen! Ik was nog nooit eerder zo aangekeken. En toen zei hij plagerig, met een scheve glimlach en wiebelende wenkbrauwen die je normaal alleen tegenkomt in moderne New Adult boeken: "We hebben nog niet eens gekust"
...
En ik...
Ik flapte met mijn kieuwen als een vis op het droge. Te flabberghasted om de geweldige comeback in mijn hoofd ("Nóg niet? Was je dat dan nog van plan?) mijn strot uit te dwingen.

Serieus als ik terug in de tijd kon om iets opnieuw te doen dan was het mijn reactie op dit moment.

Vanessa Gerrits | Auteur van o.a. de Vleugels-trilogie, Op het Slappe Koord
en haar nieuwste boek: Hashtag Hiernamaals

1. Wat zou jij anders hebben gedaan in jouw leven, als jij hier de kans voor zou krijgen?
Pfoeh, heftige vraag meteen! Ik zou denk ik een andere studierichting gekozen hebben op de hogeschool. Journalistiek, daar zou ik me never again nog aan wagen. Wat dan wel? Dat weet ik nog zo gauw niet, maar achteraf bekeken was dat diploma het écht niet waard om drie jaar doodongelukkig en suuuuperstressed te zijn. Sowieso is het dan ook nog eens een niet erg nuttig profiel op de arbeidsmarkt, dus mijn studiekeuze was een dubbele fail wat dat betreft. :-D

2. Welke bijna-stap die je uiteindelijk niet hebt durven/kunnen zetten, zou jij nu wel zetten als je terug kon in de tijd?
Misschien een beetje een silly antwoord, maar onlangs was er in Leuven (best dichtbij dus) een concert van Kacey Musgraves waar ik keigraag naartoe wilde, alleen durfde ik dat niet in m’n eentje. Achteraf echt spijt van gehad, want als 29-jarige niet solo naar een concert durven gaan vanwege anxiety is best jammer. If I could turn back time zou ik dapper zijn en – weliswaar met klamme handjes - wél gaan!

Liz Hartevelt | Auteur van: Ongetemd

1. Wat zou jij anders hebben gedaan in jouw leven, als jij hier de kans voor zou krijgen?
Als ik nu terug in de tijd zou gaan, zou ik mezelf minder aan zou trekken van andere mensen en zou ik schijt aan ze hebben. Ik heb zoveel tijd verspild aan voldoen aan het perfecte plaatje dat ik sowieso nooit zal bereiken. Ik zou eerder mezelf zijn.

2. Welke bijna-stap die je uiteindelijk niet hebt durven/kunnen zetten, zou jij nu wel zetten als je terug kon in de tijd?
Ik zou het manuscript dat ik ooit een uitgeverij stuurde (en waar ze geen interesse hadden op dat moment, omdat het nog niet volwassen genoeg was) helemaal herschreven hebben en opnieuw hebben opgestuurd.

Christine Charliers | Auteur van de In de Ban van de Wolf-serie

1. Wat zou jij anders hebben gedaan in jouw leven, als jij hier de kans voor zou krijgen?
Ik zou teruggaan naar de dag dat mijn eerste hondje overreden werd. Elke dag renden mijn zus en ik naar huis maar die dag stapten we. Geen idee meer wie van ons twee daarvoor gekozen had. Maar toen we nog 30 meter moesten lopen, we waren net de bocht door en zagen de poort al van ons huis, zag ik plots iets wits van de oprit naar het straat schieten. Het botste meteen tegen de auto aan die ons net voorbij gereden was. Ik dacht eerst dat het iets was dat over straat waaide, zoals een vuilzak. Maar een paar passen later zag ik dat het mijn hondje was. De dame had te snel gereden. Er was niets meer aan te doen. Ik kon enkel toekijken hoe ze schokte terwijl het bloed uit haar muil liep. Ik heb haar direct opgenomen en ze is gestorven in mijn armen.
Als ik dus terug kon gaan, zou ik rennen zoals we anders deden en zou ze in plaats van over de straat te schieten vrolijk tegen mijn been opspringen en had ik haar binnen gezet. Ze waren aan het werken bij ons thuis en daarom stond de poort open. Mijn moeder had mijn hondje binnen gezet maar ze was ontsnapt. Ze was amper drie jaar.

2. Welke bijna-stap die je uiteindelijk niet hebt durven/kunnen zetten, zou jij nu wel zetten als je terug kon in de tijd?
Toen ik op de lagere school zat gingen we ’s avonds naar huis met de bus. De bus haalde ons als eerste op en stopte daarna aan een tweede school die ook bij onze school hoorde. Mijn broer zat in de bus tegen het raam en zijn vriend zat naast hem. Als de bus stopte aan die school om de rest van de leerlingen op te laden stapten de begeleider en buschauffeur uit. Waarom weet ik niet maar er was geen toezicht meer. Eén van de jongens, die opstapten, hij had zwart krullend haar, stopte steeds bij mijn broer en zijn vriend en sloeg dan zijn vriend tot die huilde. Zo ging het dagelijks. En het raakte me steeds, alsof ik er zelf van langs kreeg, want ik zat schuin tegenover de vriend van mijn broer dus ik zag het vlak voor mijn neus gebeuren. Heel de bus was dan stil. Op een dag kon ik er niet meer tegen. Toen hij klaar was met slaan stond ik recht en zei: ‘Als je dat nog één keer doet schreeuw ik heel hard zodat de buschauffeur het hoort.’ Volgens mij bedreigde hij me toen, ik weet het niet meer zo goed maar hij was er niet van gediend. Hij is vanaf toen gestopt ermee. Oké, ik had iets gedaan, maar ik had eigenlijk de eerste keer dat het gebeurde naar de buschauffeur moeten gaan, dan had de jongen waarschijnlijk straf gekregen en had de vriend van mijn broer zoveel slaag niet gehad. Maar dat durfde ik niet, en daar had ik achteraf spijt van.

Martine Glaser | Auteur van o.a.: De Zaterdag van het Onweer en Mij Pak je Niet

1. Wat zou jij anders hebben gedaan in jouw leven, als jij hier de kans voor zou krijgen?
2. Welke bijna-stap die je uiteindelijk niet hebt durven/kunnen zetten, zou jij nu wel zetten als je terug kon in de tijd?
Hoewel ik het verschil tussen de twee vragen begrijp, zijn mijn antwoorden toch erg verwant- of eigenlijk gelijk.
Als ik terug zou zijn gegaan in de tijd, een jaar of twee, drie zou dat zeker moeten zijn, zou ik niet oogluikend hebben toegestaan dat mijn (volwassen) dochter rookte. Ik plaats van haar enkel te waarschuwen zou ik er alles aan hebben gedaan om haar van het roken te laten afkicken. Tot de actie toe die ik wel eens heb overwogen, maar nooit uitgevoerd van haar mee te nemen naar een plek zonder sigaretten, zolang als dat nodig was.
Onzin natuurlijk. Mijn dochter was volwassen en niemand, zij niet, ik niet, had ooit kunnen denken dat ze door die rotsigaretten maar 44 zou worden. Een (jaarlijkse) afspraak voor haar maken voor een longfoto, dat had ik wel kunnen doen.
Had ik dat maar gedaan.
Het is net Moederdag geweest, maar mijn kind is er niet meer.

Blogtour
De blogtour gaat verder... Kijk op de social media van Harper Collins welke blogtouraandelen er nog meer verschijnen! Binnenkort ga ik het boek lezen en daarvan verschijnt een recensie nog op mijn blog. Ik wil Harper Collins hartelijk voor het leesexemplaar bedanken, maar ook voor de plek in de blogtour!

Wat zouden jouw antwoorden zijn op deze vragen?

Liefs,
Monica

UNBOXING: OWLCRATE FINALE EDITIE!!

AAH WAAH WOEEH WOOOOW

DAAR IS HIJ DAN. DE OWLCRATE VOOR FINALE: HET SLOTDEEL IN DE CARAVAL SERIE VAN STEPHANIE GARBER.

Goed, ik schakel de capslock even uit, maar je begrijpt nu dus wel in welke enthousiaste staat ik ben. Ik zat heel hoopvol klaar voor de Fairyloot box van Finale, maar die was met 2 minuten uitverkocht, dus ik greep mis. Gelukkig kreeg ik het wel voor elkaar om mijn naam te schrijven op één van de Owlcrate boxen! Ook deze boxen hebben een gesigneerde editie van Finale, dus ik ben in de wolken.

Ik ga hem voor je unboxen!

Een spoilercard om mee te beginnen... Ik ga er nog niet op kijken ;-)

Er zit een toffe totebag in met Welcome, welcome to Caraval. Heel erg tof! Hij is lekker stevig en door de donkere kleur ook niet al te duidelijk met wat je in je tas hebt zitten. De print is ook echt mooi, vind ik!

Er zitten twee kaarten in van Scarlet en Julian, en Tella en Dante. Ik moet zeggen dat ik op zich fan ben van dit soort kaarten, maar ik vind vooral Julian en Dante anders dan zij in mijn hoofd zaten, dus nu vind ik het niet heel leuk. Tevens vind ik de sfeer nogal Chinatown en niet Caraval bij Tella en Dane. Ook zit er een brief van de auteur bij en een mooie, stevige sticker.

Deze twee items zijn mijn favoriet! Een blik in de vorm van een boek met de opdruk: Whatever you've heard about Caraval, it doesn't compare to the reality. Aan de binnenkant en achterkant van het blik zitten ook mooie opdrukken en quotes. Het rechter item is een kaartset! Deze kaartset heeft als J, Q en K de Deck Of Destiny en een aantal hoofdrolspelers uit het boek als illustratie. De kaarten zijn super mooi stevig, glanzend en práchtig vormgegeven (mét gouden rand). Wauw!

Deze kaars is echt heel heftig in geur (citroen + zeezout), maar op zich is het wel fris. Ik vind het een tikje wc-verfrisserkaliber hebben, maar ergens wen je ook wel weer snel aan de geur. De kaars ziet er in ieder geval heel mooi uit met de kleuren, steentjes en de sticker op de deksel.

Er zit een exclusieve pin in. Owlcrate doet elke maand een pin in de box, maar ik moet zeggen dat ik hier niet warm van loop. De pin stelt, denk ik, de cover voor van die vuurwerkeditie van het boek voor. Ik vind het alleen niet heel bijzonder. De roos is een "shower steamer", maar ik heb hem gebruikt onder de douche en het is gewoon echt een bruisbal.

Oké, dit is ook wel echt een tof item. Een... kussensloop! De print vind ik echt mooi.

En dan het boek! Boven het boek is te zien welke Owlcrate versie ik heb gekregen (de rode) en rechts ernaast staat de paarse originele cover. Ik ga sowieso de originele ook nog kopen, want ik vind de paars/goud combinatie ook echt heel erg mooi. Maar, mijn rode editie is gesigneerd! En dat is natuurlijk mega geweldig! Er zit nog een interview met de auteur bij, een woordzoeker en een overzicht van de Deck of Destiny karakters.

Ik ben ontzettend blij met de box. Alles is echt super Caraval-style en dat maakt het heel bijzonder en exclusief. Ik vind de 60 euro die ik ervoor heb betaald wel heel duur, maar uiteindelijk heb je dan ook wel een heel aantal toffe goodies en een speciale editie van het boek die overigens ook nog gesigneerd is!

Welk item vind jij het tofst? En welke cover?

Liefs,

Monica

Review: Maak je eigen botanische prints - Nikki Strange

Hi,

De laatste tijd heb ik steeds meer liefde voor aquarel ontwikkeld. Ik probeer verschillende dingen uit, maar op mijn verlanglijstje stond toch echt al heel lang het schilderen van botanische planten. MUS heeft daar een perfect boek voor!

Wat wil ik nog meer? Ik zette mijn spullen klaar en begon in het boek.

Ik heb vloeibare waterverf van de Action, maar ook mijn Winsor & Newton napjesset. Ik wilde het liefst focussen op die set, want dat is kwalitatief gezien betere verf.

In het boek wordt ook over napjes geschreven. Dat was erg informatief, zeker omdat ik zelf dus zo'n set heb.

Het boek geeft vooraf een hoop informatie. Dat is fijn, zeker als je startende bent. Zo ook over kleuren en kleuren mengen.

Over verschillende schildertechnieken als nat-op-nat en droog-op-droog.

Goed. Nu écht beginnen.

Ik begon met het mengen van de kleuren, maar dat was vrij vervelend. Ik had niet de kleuren die het boek aangaf en ik kon dus met moeite iets mengen dat erop leek. Zo bizar hoe specifiek kleuren zijn. Oranje is toch oranje? Nou, nee hoor. Probeer maar eens de goede kleur te krijgen. Wel jammer dat het echt specifieke kleuren zijn die ze gebruiken, maar aan de andere kant is je eigen invulling natuurlijk nooit erg. Dan maar een andere kleur oranje.

Goed. Als we even negeren hoe ik ongeduldig was bij die ene sinaasappel die vermengd is met het groene takje, dan is het al een leuk begin. Ik vind het fijn hoe het per stap duidelijk is uitgelegd wat je moet doen en hoe je het beste de kleuren kan laten uitkomen, schaduwen kan maken of diepte kan toebrengen. Tegelijkertijd had ik bij het schetsen wel een beter voorbeeld willen zien van het resultaat in het boek. De foto is zo genomen dat een deel erop staat, maar ik ben iemand die met planten echt totaal geen creativiteit heeft om zelf maar wat te maken. Ik ben dan echt bezig met natekenen, dus de meeste sinaasappeltjes die ik heb gemaakt waren meer eicellen dan sinaasappeltjes. Dit was trouwens ook bij de stapsgewijze uitleg zo. De foto's hadden voor mij het hele blad mogen laten zien.

Mijn verf was op een gegeven moment op en ik kreeg niet meer dezelfde kleur gemengd, dus ik ben uiteindelijk gestopt met de sinaasappelboom. Ik ga de volgende keer een andere plant proberen. Er staan een heleboel mogelijkheden in, ook met een hoop verschillende materialen en technieken. Als je wat meer ervaren bent is het ook zeker een leuk boek. Wel zou ik het fijn vinden om een soort indicatie erbij te hebben gehad welke planten makkelijker en welke moeilijker zijn om te maken. Maar het boek geeft zeker opties in botanische planten en ook inspiratie om de fantasie de vrije loop te laten.

Een mooi, overzichtelijk boek vol botanische planten die geschilderd willen worden.

Ik dank uitgeverij MUS hartelijk voor het opsturen van dit review exemplaar.

Liefs,

Monica