Recensie: Bravelands #2: de Regelbrekers - Erin Hunter

Hoiii lieve lezer!

De Regelbrekers | Bravelands #2 | Erin Hunter

Fantoom | Hardcover | 399 pagina's

Cover

De cover vind ik erg mooi! Deel 1 heeft een leeuw met gouden vlakjes en reliëf, maar dit deel met de olifant vind ik eigenlijk net zo mooi!

Waar gaat Bravelands 2 over?

Als Oppermoeder wordt vermoord, slaat in heel Bravelands de chaos toe. Ondanks hun verdriet zijn de stuurloze wilde dieren dan ook zielsgelukkig als er een nieuwe Opperouder opstaat. Maar is die wel te vertrouwen? De baviaan Doorn, de olifant Sky en de leeuw Fier doen er alles aan om de waarheid te achterhalen, maar helaas worden de drie helden aan alle kanten door de Regelbrekers tegengewerkt ...

Zo origineel!
Wat een heerlijk boek. Echt. Ik heb van elke bladzijde genoten. Wat een vlot geschreven verhaal vol actie, spanning, geheimen en verraad is dit! Om te smullen. Ik vond dit deel beter dan deel één. Het las voor mij veel sneller weg en ik voelde me gelijk thuis in de wereld van Bravelands. Weer een hele toffe openings- en slotscène en ook het verhaal wordt al steeds grimmiger en spannender. De hoofdpersonages Doorn, Fier en Sky vind ik echt heel leuk. Ze zijn heel verschillend, maar uiteindelijk willen ze allemaal hetzelfde. Ik vind het heel mooi hoe ze daarbij allen hun steentje bijdragen en hoe ook de rest van de dierenwereld in elkaar zit, op elkaar reageert en eigen wensen heeft.

Verhaal on point
Ik vind het fijn dat in dit boek steeds meer belangrijke momenten ook echt worden gepakt. Het is niet overhaast, niet ongeloofwaardig beschreven (los van dat het fictie blijft natuurlijk), maar ook zeker niet te uitgekauwd. Ik vind de verschillende types die in het boek langskomen en hun rol in het verhaal erg sterk. Het is eigenlijk nog best herkenbaar voor de mensenwereld ook, bepaalde trekjes die de dieren hebben. Het boek eindigt echt met een hele grote cliffhanger dus ik ben zo benieuwd naar deel 3 want ik wil antwoorden! Al krijg je in dit deel al best wat antwoorden en nieuwe informatie, er blijven natuurlijk dingen onbeantwoord. Ik ben zo benieuwd naar het slot, maar voor dit deel in ieder geval alvast heel veel lof.

Ik dank uitgeverij Fantoom hartelijk voor het opsturen van dit recensie exemplaar en alle toffe goodies eromheen! Wat een feestje was dat om uit te pakken ;-)

5/5 sterren

Liefs,

Monica

Recensie: Strange the Dreamer - Laini Taylor

Hey!

Een boek dat volgens mij op ieders favorietenlijstje staat is toch wel Strange the Dreamer. Als een impulsaankoop kocht ik dit boek op de cover en op de hoge beoordelingen. Ik wist nog niet veel van het boek, maar met de komst van deel 2 moest ik me er toch wel even aan wagen vond ik.

Strange the Dreamer | Laini Taylor

Hodder & Stoughton | Hardcover | 536 pagina's

Cover en flaptekst

De cover vind ik echt heel erg mooi, mooier dan die andere versie met half geel, half blauw. De nachtvlinder heeft reliëf en het is echt een lekker dik boek. De flaptekst klinkt me magisch, maar nog wat mysterieus.

Waar gaat Strange the Dreamer over?

The dream chooses the dreamer, not the other way around - and Lazlo Strange, war orphan and junior librarian, has always feared that his dream chose poorly. Since he was five years old he's been obsessed with the mythic lost city of Weep, but it would take someone bolder than he to cross half the world in search of it. Then a stunning opportunity presents itself, in the person of a hero called the Godslayer and a band of legendary warriors, and he has to seize his chance to lose his dream forever.

What happened in Weep two hundred years ago to cut it off from the rest of the world? What exactly did the Godslayer slay that went by the name of god? And what is the mysterious problem he now seeks help in solving?

The answers await in Weep, but so do more mysteries - including the blue-skinned goddess who appears in Lazlo's dreams. How did he dream her before he knew she existed? And if all the gods are dead, why does she seem so real?

Quotewaardige woorden

Wat me opviel direct toen ik het boek was gestart, is dat het echt ontzettend mooi geschreven is. Bijna elke zin is wel quote-waardig, bijna in de Alice in Wonderland stijl. Hoewel het veelal iets teveel beschrijvend is beschreven, is het wel echt mooi op papier gezet. Al is dat overmatige beschrijvende van Taylor wel iets dat me gelijk stoorde. Er kwam geen vaart in het boek, ik kwam niet in het boek en het duurde voor mijn gevoel erg lang voor het interessanter werd. Dat vond ik jammer, want met de bladzijde hoopte ik meer en meer dat het eindelijk zo geweldig gaaf zou worden als iedereen zei dat hij is.

Vaag en verwarrend

Toen Sarai in het verhaal kwam, vond ik het fijner lezen. Er waren wat meer dialogen en wat meer actie. Tegelijkertijd was dat ook een nadeel, aangezien er in Lazlo's stuk al ontzettend veel namen worden gestrooid en dan heb je die nog niet eens op een rijtje, en dan komen de namen van de personages rondom Sarai nog eens erbij. Het was zoveel wat op me afkwam en dat tezamen met de trage start, de veel te uitkauwende schrijfstijl en de vage plotlijn was het voor mij nog geen leuke leeservaring. De flaptekst geeft namelijk wel aardig wat hints over de plotlijn, maar in het begin is het zó warrig voor mij en het duurt voor mijn gevoel ook zo lang voor er iets van Weep terugkomt in het verhaal. Ik geloof dat ik rond pagina 125 me echt afvroeg of het verhaal nog ergens heen ging, want ze waren constant aan het fantaseren over Weep, of aan het reizen/voorbereiden. Er was nog niks echt gebeurd.

Uiteindelijk toch wel oké

Misschien lag het aan mijn extreme verwachtingen, maar het boek kon het voor mij allemaal niet waarmaken. Ik vond het boek vanaf 300 pagina's ongeveer eindelijk wat spannender en beter worden plotwijs, maar inmiddels boeide het me gewoon al niet meer. Het is zeker een boek dat veel potentie heeft en goed in elkaar zit en ook het einde is wel echt heel erg goed, maar ik ga deel 2 niet lezen. Het was een magisch boek met prachtige zinnen en gave scènes, maar tegelijkertijd ook een frustrerende leeservaring. Mijn Engels is prima en mijn verbeeldingskracht des te beter, maar het kwam voor mij gewoon niet als film op het witte scherm in mijn hoofd.

3/5 sterren

Liefs,

Monica

Recensie: Heerenstraat en Rozenlaan - Carlie van Tongeren

Ha boekenwurm,

In de bieb zag ik het boek Heerenstraat en Rozenlaan staan en ik was er al eventjes benieuwd naar, dus ik leende hem en sloeg hem thuis gelijk open.

Heerenstraat en Rozenlaan | Carlie van Tongeren

Blossom Books | Paperback | 376 pagina's

Cover en flaptekst

De cover vind ik lekker simpel, maar duidelijk. Mooie kleur, cover past goed bij het genre. De rug vind ik wel heel vervelend, omdat de tekst echt heel klein is. De rug zou er voor mij in een boekwinkel niet uitspringen.

Waar gaat Heerenstraat en Rozenlaan over?

Nina’s ouders zijn net gescheiden. Dat betekent niet alleen dat Nina vanaf nu elk weekend met een enorme weekendtas heen en weer moet fietsen tussen twee huizen, maar ook dat ze in sneltreinvaart moet wennen aan de nieuwe situatie. Aan de nieuwe vriendin van haar vader bijvoorbeeld, die twee kinderen heeft: Lindi (type valse stiefzus) en Mark (headbangende metalfan). En aan het feit dat haar moeder als een zombie-in-pyjama door het huis wandelt.
Eigenlijk heeft Nina het al druk genoeg met voetbal, vriendinnen en haar laatste schooljaar – en nu komt dit er ook nog bij. Hoe moet ze dit in hemelsnaam allemaal tegelijk doen?

Herkenbaar en grappig
Het boek is zo heerlijk luchtig geschreven. Van Tongeren heeft een fijne schrijfstijl met grappige woordkeuzes. Binnen no-time was het boek uit. De personages zijn gewoon lekker typische jij-en-ik-personages. Wat ik ook leuk vond was dat de potentiële liefdeskandidaat in dit boek geen mister perfect is, geen 'populairste jongen van de school', geen 'boybandlid look-a-like'. Dat vond ik een leuke boost geven aan het verhaal. Lindi vond ik eigenlijk een niet heel bijzonder personage. Ze maakte alles in het boek was gecompliceerder en dat was op zich wel interessant, maar ze ging vrij vlot van complete haat naar blije acceptatie naar mes-in-de-rug praktijken. Ik kon haar niet altijd goed volgen en kreeg daarom ook niet echt een band met haar.

Awkward realistisch
Wat ik mooi vond aan dit boek was hoe realistisch het wordt neergezet. Ouders die gaan scheiden is een nog steeds erg actueel onderwerp wat vaker terugkomt in boeken, maar ik vond dat van Tongeren het erg goed heeft uitgewerkt. Je ziet de kant van zowel moeder als vader na de scheiding, maar ook de gezamenlijke momenten wanneer moeder en vader elkaar tegenkomen en de ongemakkelijkheid van dien.  Ik heb me soms echt rot gelachen om hoe de moeder van Nina zich uit over de nieuwe vriendin van Nina's vader en ook het gesprek tussen de moeder van Nina en die nieuwe vriendin van haar ex-man verloopt zo heerlijk fout. Tevens is er naast de scheiding ook een beginnende depressie als thema verwerkt, wat ik ook een goede eye-opener vindt, want je leest eigenlijk hoe snel iets al van dipje naar iets ergers kan gaan en wat het doet met de mensen eromheen.

Verhaallijn en slot
Wat me uiteindelijk nog wat minder goed beviel was de gang van de rode draad. Het verhaal ging voor mij te gemakkelijk. De liefde in het boek was vrij instant-love kaliber, en daar houd ik niet zo van. Ook was het zo dat als er zich een probleem voordeed, het vrij snel opgelost was of de oplossing zelf was vrij makkelijk. Ik zal niets verklappen, maar ik vond dat de hoofdpersoon niet echt een les had geleerd aan het eind van het boek. Er was niet echt een groei of afsluitende les. Het was gewoon ineens allemaal goed. Dat vond ik wat jammer.

Maar ik heb zeker genoten en dit boek krijgt een mooie beoordeling!

4/5 sterren

Liefs,

Monica

Recensie: Mortal Engines - Philip Reeve

Hii,

Mortal Engines | Philip Reeve

Best of YA | Paperback | 288 pagina's

Waar gaat Mortal Engines over?
Duizenden jaren nadat de beschaving verwoest is door een catastrofale gebeurtenis, heeft de mensheid zich op een opmerkelijke manier aangepast en is er een nieuwe manier van leven ontstaan. Steden zijn op rupsbanden gezet en deze zogenaamde tractiesteden zwerven nu over de aarde. De enige manier om aan brandstof te komen, is door andere steden aan te vallen en vervolgens te plunderen.
Tom, afkomstig uit een van de lagere bevolkingsgroepen van de grote tractiestad Londen, moet vechten voor zijn leven als hij de gevaarlijke voortvluchtige Hester Shaw tegenkomt. Twee tegenpolen, waarvan de paden nooit hadden mogen kruisen, smeden een onwaarschijnlijk bondgenootschap dat de koers van de toekomst moet veranderen.

Cover en flaptekst
De cover vind ik tof, want het wekt gelijk een goede indruk van de setting van het boek. Heel beeldend. De flaptekst klinkt interessant, een beetje Divergent-achtig.

Verwarrend
Toen ik begon met het lezen van dit boek viel ik over de namen van de mensen, werelddelen, dingen en nog meer. Ik moest onwijs wennen aan de setting. Dat het een dystopische setting is, wist ik, maar het was echt heel erg wennen. Het boek begint gelijk met allemaal dialogen en informatie, maar weinig beschrijvend. Het duurde daarom ook best een flinke tijd voor ik er een beetje in kwam. Door het boek heen heb ik wel vaker nog die momenten gehad dat ik in de war was en te weinig van de wereld mee kreeg.

Actie
Wel zitten er in het boek toffe actiemomenten en is het plot interessant. Ik denk dat het nog wat meer actie had kunnen hebben, want de post-apocalyptische wereld die Reeve heeft geschetst biedt er genoeg mogelijkheden voor. Tot de helft van het boek vind ik het nog te weinig echt ergens toe leiden. In de Oorlog van Zestig Minuten heeft de mensheid zich bijna volledig uitgeroeid. Op de aarde gaan nu steden op rupsbanden rond: tractiesteden. Ze rollen rond en strijden met elkaar als ze elkaar tegenkomen, waarbij de 'sterkste' tractiestad de andere stad volledig opslokt. Je leest over Londen, één van de grootste tractiesteden die nog over is. Het is best groot en bevat meerdere lagen met mensen uit verschillende klassen/rangen en in verschillende functies. Ik vind dit heel origineel gedaan en gaf zeker interessante momenten. Je voelt de strijd tussen deze klassen en ook de hele sfeer in de wereld is... apart. Er zitten verrassende momenten in, maar uiteindelijk is het nog een aardig voorspelbaar boek. Ik vond Hester wel een prima hoofdpersonage, maar Tom kon ik niet echt mee binden. Ik had gehoopt dat het boek me het gevoel zou geven dat Divergent me jaartjes geleden gaf, maar ik vond het niet zo tof als ik hoopte. Het was voor mij een oké boek, maar ik weet nog niet hoe benieuwd ik nog ben naar het vervolg tegen de tijd dat die beschikbaar komt.

Ik dank uitgeverij Best of YA hartelijk voor het recensie exemplaar!

3/5 sterren

Liefs,

Monica

My Perfect Book Life #36: herfststukjes, ziek en BFF night

Hey!

Welkom bij een nieuw kijkje achter de schermen in mijn leven achter My Perfect Book Life!

Herfststukjes

Ik begon vorige week met een knutseldagje! Heerlijk met mijn zus en moeder herfststukjes maken. We hadden een shitload aan dingen ingekocht bij de Action en Intratuin/Tuincentrum en we hebben de hele dag geknutseld. Hieronder zie je mijn resultaat.

Ik heb een mandje/hang ding (?) gemaakt met daarin lekker veel kleurrijks. Pompoenen, besjes, bloemen, bladeren, ik hou ervan! Het is helemaal naar mijn wens en de herfstkleur straalt er vanaf. Helemaal top!

BFF Night

Toen mijn BFF Iris me appte dat haar vriend een nachtje weg zou zijn en of ik wilde komen logeren was er maar één antwoord mogelijk: JA! We gingen samen lekker shoppen, bestelden pizza en kropen op de bank in onze pyjama's en met zachte dekentjes om onze serie Jane the Virgin te kijken.

We hebben zelfs zo extreem gebinge-watched dat we door het laatste seizoen heen waren. We hebben nu een nieuwe serie gestart samen: Gilmore Girls.

Ziek

In mijn tweede week van stage was ik helaas ziek. Ik baalde hier enorm van, want ik ben echt geen persoon die met een snotneus al thuisblijft, maar deze dikke griep hield me toch echt aan bed gekluisterd. Een week lang kon ik alleen maar slapen, maar aan het einde van de week kon ik gelukkig weer een beetje lezen zonder hoofdpijn.

Mijn kat was al die tijd bij me, dat was wel weer leuk.

Nieuw

Bij Celebrate Books bestelde ik alle kwartetsetjes. Ik vind kwartet leuk en wat kun je dan beter doen dan kwartetten met boekige personages? Helemaal fantastisch. Ze zijn erg stevig, mooi groot van formaat en hebben echt hele toffe illustraties.

Ook kreeg ik een super leuk pakketje binnen van uitgeverij Fantoom. Het tweede deel van de Bravelands serie zat hierin met een heleboel goodies! Twee kettingen, een armband en een sjabloon! Zo ontzettend gaaf.

Mijn schoonouders hebben een nieuwe poes: Luna! Wat een schatje! Ze is geen kitten meer, maar daardoor juist heel rustig en knuffelig.

Nog meer nieuw: sandalen! Ik had ze al een tijdje op het oog en nu toch maar gekocht.

Watch it!

Met mijn vriend keek ik Avatar: the Last Airbender, the Legend of Aang serie af. Nu zijn we begonnen aan The Legend of Korra. Ook ben ik met mijn vriend gestart aan het nieuwste seizoen van The Good Place. Zelf keek ik Merlin af. Met mijn beste vriendin keek ik seizoen 3 af van Jane the Virgin en ben ik gestart aan Girlmore Girls. 

Read it!

Qua boeken heb ik niet veel gelezen, want ik heb het heel druk op mijn stage. Ik las Schaduw van de Vos uit voor de blogtour. Verder las ik Mortal Engines. Momenteel ben ik bezig in het tweede deel van de Bravelands serie.

Heb jij nog iets leuks gedaan afgelopen week?

Liefs,

Monica

Wrap up september en TBR oktober!

Hii lieve lezer,

Welkom bij het overzicht van de eerste maand na de vakantie. Een vakantie vol lezen werd nu een maand vol werken, leren en... ja, alsnog wel lezen hoor. Kijk je mee?

September
In september las nog vrij veel, omdat mijn college en stage pas in de derde week van september begonnen. Het was regenachtiger, dus veel binnen zitten en dus ook veel lezen. Ik las in totaal 13 boeken! Klik op de titel voor de recensie.

Red Queen (re-read)

Save the Date

Girl of Ink and Stars

Ash Princess

Drakendal

Klassieke Yoga (geen recensie)

Slaves: Raven 2

Oblivion (Lux #2.5, geen recensie - novella)

De Deal

Grenzeloos

Hart van Vuur

Nooit Meer

Torenhoog (the Thousandth Floor #3)

Oktober

Voor oktober heb ik op de planning staan Schaduw van de Vos van Julie Kagawa. Deze is voor een blogtour. Verder heb ik Heerestraat & Rozenlaan geleend van de bibliotheek, dus die wil ik ook lezen voor hij terug moet.. Of ik aan deze twee ga toekomen weet ik nog niet, maar ik wil het in ieder geval proberen. Daarnaast wil ik Bravelands 2: de Regelbrekers lezen. De rest van de maand laat ik nog even vrij in TBR, want het wordt een drukke maand!

Wat las jij in september?

Liefs,
Monica

Recensie: Nooit Meer - Colleen Hoover

Hoi hoi,

Via de Luisterbieb heb ik het boek Nooit Meer van Colleen Hoover beluisterd. Wat vond ik van mijn allereerste Hoover boek?

Nooit Meer | Colleen Hoover

Zomer & Keuning | Paperback | 400 pagina's

Waar gaat Nooit Meer over?

‘Nooit meer’ van Colleen Hoover vertelt het aangrijpende verhaal van Lily, die verliefd wordt op de knappe neurochirurg Ryle. Hij is assertief, koppig en een tikje arrogant, maar ook gevoelig, briljant en dol op Lily. De opbloeiende nieuwe relatie brengt herinneringen terug aan Atlas, haar eerste liefde. Als hij weer in haar leven verschijnt, komt alles wat Lily heeft opgebouwd in gevaar. Dan komt het eropaan dat ze de kracht in zichzelf vindt om te zorgen dat de toekomst geen herhaling wordt van het verleden.

Cover en flaptekst

De cover vind ik erg mooi, maar niet per se wel of niet passend bij het verhaal. Ik vind hem gewoon mooi. De flaptekst klinkt als een fijne New Adult, maar ik werd nog flink verrast.

Aangrijpend

Het boek was volgens de beschrijving 'aangrijpend' en dit kan ik wel bevestigen, poeh hé. Ik had echt een soort lieflijk boek verwacht met beetje drama hier en daar, een oude liefde en wat problemen op liefdesgebied, maar wow. Het is echt één grote brei met problemen. Het begint al met een dramatisch moment en vanaf het begin is het eigenlijk volgestopt met problemen. Aan de ene kant vond ik het wel tof hoe het boek me verraste in intensiteit en onderwerp, maar tegelijkertijd vond ik het vervelend om van het ene probleem in het volgende te vallen. Wat ik vooral vervelend vond daaraan was dat het boek eigenlijk meerdere keren afgerond leek en dan wéér fout ging. Ik was op een gegeven moment wel klaar met het verhaal, het bleef maar doorgaan. Het einde vond ik mooi en was ik uiteindelijk wel blij mee, maar de weg ernaartoe was zowel voor Lily als voor mij een hele inspanning.

Realistisch

Wat ik wel een pluspunt vond aan de drama in het boek, is dat het gewoon 'lelijk' is beschreven. Hiermee bedoel ik dat er niks fictiefs van is gemaakt, niks mooier dan het is, nee, gewoon de harde waarheid. Die voel je en die maakt het realistisch. Dat is zeker een sterk punt aan Hoover's schrijfstijl, ze schrijft niet, maar ze laat zien en voelen. Ik vond Lily niet altijd een even fijn hoofdpersonage. Haar keuzes vond ik soms een beetje te impulsief en irritant. Ook vond ik het verloop van het verhaal soms een beetje random en te impulsief. Mooi is wel dat het verhaal persoonlijk is voor de auteur, dat geeft er toch een reality check aan.

4/5 sterren

Liefs,

Monica